Λογοτεχνείο, αρ. 81

 Bill Drummond, Ας αλέσουμε ή «Πώς η Κ2 Plant Hire άρχισε να δουλεύει», στο: Συλλογικό – Disco 2000. Διηγήματα για το τέλος της χιλιετίας, εκδ. Οξύ, 1999, μτφ. Χρήστος Μιχαλάτος, (Disco 2000, ed. Sarah Champion, 1999)

Τα τελευταία δέκα χρόνια, είχαμε διαρκώς την ιδέα ότι κάτι έπρεπε να γίνει με το Στόουνχετζ. Είτε κάποιος έπρεπε να το επισκευάσει ή έπρεπε να καταστραφεί ολοσχερώς σαν μη επιδεχόμενο εκμετάλλευση. Θα μπορούσα εύκολα να εξαπολύσω μια επίθεση στην πολιτιστική κληρονομιά, αλλά αυτό είναι καλύτερα να το αφήσω στους δημοσιογράφους των φυλλάδων που ξέρουν πώς  να παρουσιάσουν ένα λογικό επιχείρημα.

Νομίζω πως έχουμε αυτή την έλξη για τις πέτρες, όχι εξαιτίας κάποιου είδους καινούργιου παγανιστικού πόθου στις ψυχές μας, αλλά περισσότερο επειδή φαίνονται να συμβολίζουν για μας κάτι που ζει σ’ αυτά τα νησιά. Ένα συνεχές που μας έλκει περισσότερο και βαθύτερα απ’ ότι η Εθνική Σημαία, η βασιλική οικογένεια, η μητέρα μας των κοινοβουλίων, οι νίκες μας στον πόλεμο, η γλώσσα μας, το εθνικό μας νόμισμα ή ακόμη και η ποπ μουσική μας. Δεν μας έχουν αναγκάσει να τα «φάμε» στο σχολείο. Δεν απεικονίζονται στα νομίσματα που έχουμε στις τσέπες μας. Δεν προσπαθούν να μας πουν τι να κάνουμε, ή να μας κάνουν να νιώθουμε ένοχοι. Απλά βρίσκονται εκεί, από γενιά σε γενιά.

Μνήμη Γιώργου Β. Μακρή

Κοινοποίηση σε: Χρήστο Χρυσόπουλο και Βομβιστή του Παρθενώνα

Συνοδευτικό άκουσμα: Julian Cope – Bill Drummond Said (Fried LP, 1984)