Chapelier Fou – 613 (Ici d’ ailleurs, 2010)

Ο αιθέρας της γαλλικής ηλεκτρονικής μουσικής είναι γεμάτος από χαμηλοπρόφιλους ιπτάμενους, όπως ετούτος εδώ, που μόλις τον κατεβάσαμε από πτήσεις περσινές και δυστυχώς απαρατήρητες σ’ εμάς εδώ τους γήινους, που αποφεύγουμε να κοιτάμε ψηλά. Εδώ τα ηλεκτρονικά μαραφέτια δεν βάζουν τρικλοποδιές στα εύηχα έγχορδα αλλά τα ρυθμολογούν με τον δικό τους περίτεχνο τρόπο, όπως στο Les Métamorphoses Du Vide. Είναι ο τρίτος τη τάξει νέος μ’ αυτό το όνομα, μετά τους ήρωες βέβαια της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων και του Μπάτμαν, αλλά καθόλου περισσότερο γήινος, κι ας υποκρίνεται τον καθηγητή του Σολφέζ στο Ωδείο του Metz με την ταυτότητα Louis Warynski, ετών 27 και την ιδιότητα του κλασικού βιολονίστα.

Ο ήχος του παραπέμπει στον Pascal Comelade και στον Yann Tiersen αλλά μ’ ένα πιο φευγάτο αεράκι, πιο αέρινη χροιά, ενώ σίγουρα υπάρχουν εδώ μέσα πολλά μελωδικά προγράμματα, πολλά μουσικά κουτιά, πολλά πολύχρωμα γκάτζετ, σαν τους πολύχρωμους χαρτοπόλεμους του εξωφύλλου. Κάθε τόσο ποτίζει με λίγα φωνητικά τόσο ο ίδιος όσο κι ο Matt Elliott (στο Half of Time), ο οποίος καταθέτει και την κλασική του κιθάρα σ’ αυτό και στο Luggage. Τα χρώματα γίνονται σκούρα στο (επινοώ νέο είδος: Vintage και Mecano) Grahamophone, η ατμόσφαιρα έξοχα κινηματογραφική στο Entendre la forêt qui pousse.

Έχει τρία EP πίσω του (Darling, darling, darling…, Scandale!, Al Abama) και σίγουρα αρκετούς ηλεκτρονικούς, μινιμαλιστικούς, γαλλικούς – κινηματογραφικούς (της σχολής του Rene Aubry) και μη – δίσκους, οπωσδήποτε και της Ici d’ ailleurs. Διαθέτει ακόμα μια λιτή μπλογκο-ιστοσελίδα, προφανή σεμνότητα και, στοιχηματίζω το δικό μου μαγικό καπέλο, ιδέες για καμιά εικοσαριά δίσκους ακόμα. (7,5/10)

Πρώτη δημοσίευση: mic.gr