Παλαιότερη γραμματοσειρά, άλλης εποχής γραφιστική, οι άλλοτε μοντέρνες μακέτες και σχεδιασμοί τώρα μαρτυρούν τα χρόνια τους. Μόνο ο λόγος μένει πάντα νέος και νεωτερικός.
Posts Tagged ‘Εξώφυλλα βιβλίων
David Mamet – Oleanna (1992).
Ολεάνα: το οξύ και κοφτερό έργο του θεατρογράφου των καταιγιστικών διαλόγων με τις πολλαπλές χαρακιές πάνω στη σχέση καθηγητή και φοιτήτριας. Όσο αμήχανα ήταν τα εξώφυλλα των εκδόσεων τόσο σιωπηρώς ομιλητικές είναι οι αφίσες των θεατρικών παρατάσεων ανά τον κόσμο.
Haruki Murakami – Kafka on the shore (2002), Alain Robbe Grillet – Le voyeur (1955), Frantz Kafka – The trial (1925). H πολλαπλότητα των πραγμάτων στο εξώφυλλο – τα ψάρια στο όνειρο της γάτας, τα μάτια στην εσωτερική δίκη, οι τρύπες στη διάτρητη επιφάνεια – απορροφάται στην ελλειπτική γραφή στο εσωτερικό.
Siri Hustvedt – The summer without men (2011), Carol Anshaw – Aquamarine (1992), Amélie Nothomb – Human Rites [Les combustibles] (1994). Με ένδυμα τα γράμματα, το μπανιαρό ή τη γύμνια. Με τίτλους, μια ολόκληρη προσωπική τελετουργία. Με σώματα ιπτάμενα, ανοιχτά ή περίκλειστα. Με βουτιές στον αέρα, στο νερό ή στον ίδιο τον εαυτό. Οι γυναίκες συγγραφείς δίνουν πρόσθετες ζωές στις γυναίκες ηρωίδες τους.
Roald Dahl – Danny the champion of the world (1975), Switch Bitch (1974), My Uncle Oswald (1979). Ο θαυμαστός κόσμος του αεροπόρου λογοτέχνη και ισορροπιστή μεταξύ παιδικής και ιδανικής ενήλικης λογοτεχνίας ξεσπάει την πολυχρωμία του – και ορισιμένα αγαπημένα μοτίβα – ήδη από τα εξώφυλλα. Η συνέχεια έχει ακόμα περισσότερες αποχρώσεις.
John Fowles – The Collector (1963). Τρεις εκδοχές της σαρκικής αιχμαλωσίας, τρία απεικάσματα ετερόφωτης ψυχικής δέσμευσης, τρεις εμφανείς ή ημιφανείς εκφράσεις παθολογικής συλλογής.
Amerika, The Castle, Der Prozess – Franz Kafka. Άραγε οι εξωφυλλογράφοι των καφκικών έργων βασανίστηκαν από καφκικούς εφιάλτες ή αποδέχτηκαν το αδύνατο της εικονοποίησης του έργου του;
