Μαριλίτα Χατζημποτόζη – Μου αρέσω!

Το βασικότερο άρεσμα

Όνομα: Φρέκο (επιτέλους, ένα πρωτότυπο, πρωτοφανές όνομα). Είδος: Αρκούδι Πάντα. Χαρακτηριστικό: Μέγιστη περιέργεια, έκδηλη στα μάτια του, που εκδηλώνεται με ακατάπαυστες ερωτήσεις. Γιατί, ας πούμε, τα αστέρια δεν πέφτουν, πόσο ψηλά φτάνει ο ουρανός, γιατί δεν τρώμε όσο παγωτό θέλουμε; Αποζητά απαντήσεις, τις εκτιμά, τις ανανεώνει σε νέες ερωτήσεις. Διαθέτει, επίσης, πλείστες προτιμήσεις: να χειροτεχνεί, να σκαρφαλώνει, να τρώει κάποια γευστικά φαγιά. Πολλά λοιπόν του τραβούν το ενδιαφέρον κι άλλα τόσα του αρέσουν αλλά όλα είναι έξω από αυτόν. Όταν έρχεται στον εαυτό του, γεμίζει παράπονο: υπάρχουν πάντα κάποια άλλα πάντα που τα κάνουν καλύτερα: τρέχουν γρηγορότερα, σκαρφαλώνουν ψηλότερα, καταφέρνουν περισσότερα. Όσο για την εμφάνισή του, κι εκεί απογοήτευση: το τρίχωμα ακατάστατο, τα πόδια του κοντά. Πώς να έχει διάθεση να πάει στο πάρτι, πώς να τολμήσει να παίξει μυστικούς πράκτορες στο σχολείο; Αποφασίζει να σταθεί στην άκρη, μοναχικός παρατηρητής.

Ποιος θα του πει ότι δεν έχει σημασία αν τρέχουμε ή σκαρφαλώνουμε όπως οι άλλοι αλλά τα αμέτρητα σπουδαία πράγματα που κάνουμε εμείς; Όλοι είμαστε καλοί σε κάτι και δεν χρειάζεται να πρόκειται για το ίδιο πράγμα, πόσο μάλλον όταν ο καθένας είναι μοναδικός. Αν, καταρχήν, αρχίσουμε να λέμε τι μπορούμε να κάνουμε, τότε θα εκπλαγούμε και οι ίδιοι από την απάντησή μας. Αν, ύστερα, αρχίσουμε επί τόπου να δοκιμάζουμε μια σειρά δραστηριοτήτων, θα δούμε ότι αυτά που μπορούμε διπλασιάζονται. Κι αν επιχειρήσουμε κι εκείνα στα οποία θεωρούμε ότι οι άλλοι είναι πρωταθλητές, μπορεί αφενός να εκπλαγούμε με τις δυνατότητές μας και αφετέρου να μην δώσουμε και τόσο μεγάλη σημασία στην πρωτιά. Τότε σύμμαχος, συμπαίκτης θα είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, που θα μας αρέσει όλο και περισσότερο.

Ενταγμένη στην σειρά των μικρών βιβλίων των σχετικών εκδόσεων, και ειδικότερα στην κατηγορία της «Μπανάνας» που συλλαβίζει λέξεις και αφηγείται ιστορίες σε παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας, η περιπέτεια του Φρέκο αφορά όλα τα παιδιά που δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των όποιων «επιτευγμάτων» ή, γενικότερα, δεν αισθάνονται πρωταγωνιστές, με αποτέλεσμα τα αναμφισβήτητα χαρίσματα και ταλέντα τους να είναι άγνωστα και κρυμμένα. Και τότε είναι οι γονείς και οι δάσκαλοι / δασκάλες, αλλά και βιβλία όπως αυτό, να τους δείξουν τα αυτονόητα που τελικά δεν είναι ποτά αυτονόητα.

Φιλόλογος, ηθοποιός και καθηγήτρια, η συγγραφέας μας έχει ήδη γνωρίσει, μεταξύ άλλων, την περίφημη Ευτυχούπολη σε δυο βιβλία από τις ίδιες εκδόσεις. Τα χαριτωμένα παντάκια με τα εκφραστικά μάτια μοιάζουν οι καταλληλότεροι πρωταγωνιστές της δικής τους ζωής και με αυτά τα χρωματιστά, καθαρά σχέδια μας ωθούν να τα ζωγραφίσουμε κι εμείς ανάλογους αγωνιστές.

Εκδ. Ψυχογιός, 2018, σελ. 46. Εικονογράφηση: Γιώργος Σγουρός

Δημοσίευση και στο Πανδοχείο των παιδιών, εδώ.

Ηλεκτρονικό σπίτι της συγγραφέως: Marilita.gr