Πανδοχείο

Αγαπημένοι σας παλαιότεροι και σύγχρονοι συγγραφείς.

Μανόλης Αναγνωστάκης, Χούλιο Κορτάσαρ, Ντον ΝτεΛίλλο, Τζον Μ. Κουτσί, Χρήστος Βακαλόπουλος, Ιωάννα Καρυστιάνη.

(Θα ήθελα να σημειώσω ότι οι απαντήσεις μου, που έχουν να κάνουν με πρόσωπα και έργα, δίνονται τον Ιούνιο του 2012. Αν με ρωτούσατε πριν ή μετά από ένα μήνα ίσως ήταν διαφορετικές.)

Αγαπημένα σας παλαιότερα και σύγχρονα βιβλία.

Οι Ακυβέρνητες πολιτείες του Σ. Τσίρκα, οι ποιητικές συλλογές του Γιάννη Βαρβέρη και του Γιώργου Μαρκόπουλου, Η μαγεμένη ψυχή του Ρ. Ρολλάν, Το κουτσό του Χ. Κορτάσαρ, Κάτω από το ηφαίστειο του Μ. Λόουρι, Η σούμα του Δ. Σαββοπουλου, Το τελευταίο φιλί του Τζέημς Κράμλεϋ.

Αγαπημένα σας διηγήματα.

Τζακ και Κινέτα της Ιωάννας Καρυστιάνη, Εκεί, πού όμως, πώς; και Χειρόγραφο που βρέθηκε σε μια τσέπη του Χούλιο Κορτάσαρ,  Νυχτερινό σχολείο του Ρέιμοντ Κάρβερ, όλες οι Αόρατες πόλεις του Ίταλο Καλβίνο και οι Τεχνητές αναπνοές του Αχιλλέα Κυριακίδη.

Σας έχει γοητεύσει κάποιος σύγχρονος νέος έλληνας λογοτέχνης;

Ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης και τα νεότερα σε ηλικία μέλη της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, δηλαδή ο Νεοκλής Γαλανόπουλος, ο Βασίλης Δανέλλης, ο Ανδρέας Μιχαηλίδης και ο Κώστας Μουζουράκης.

Σας ακολούθησε ποτέ κανένας από τους ήρωες των βιβλίων σας; Μαθαίνετε τα νέα τους;

Όχι ευτυχώς. Έχω φίλες και φίλους που οι ζωές τους είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσες.

Αγαπημένος ή/και ζηλευτός λογοτεχνικός χαρακτήρας.

Ο Φίλιπ Μάρλοου.

Έχετε γράψει σε τόπους εκτός του γραφείου σας/σπιτιού σας;

Σε σπίτια φίλων που με φιλοξενούσαν και σε δωμάτια ξενοδοχείων.

Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας; Ακολουθείτε κάποια ειδική διαδικασία ή τελετουργία; Επιλέγετε συγκεκριμένη μουσική κατά την γραφή ή την ανάγνωση; Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;

Όταν νομίζω ότι έχω παγιδεύσει μια ιδέα που γεννήθηκε από ένα πρόσωπο, μια φράση ή ένα περιστατικό, κάθομαι στο γραφείο μου, ανάβω τη λάμπα, βεβαιώνομαι ότι η πένα μου έχει μελάνι, το πακέτο τσιγάρα, η κούπα μου καφέ, τσάι ή ό,τι απαιτεί η στιγμή και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι εξακολουθώ να είμαι συγγραφέας.

Συνήθως δεν ακούω μουσική όταν γράφω.

Οι μουσικές μου προτιμήσεις αλλάζουν ανάλογα με τη στιγμή και τους ανθρώπους που είναι κοντά μου. Οι αγάπες μου αυτόν τον Ιούνιο είναι η Φλέρυ Νταντωνάκη, ο Ζακ Μπρελ και η Νουόβα Κομπανία ντι Κάντο Ποπολάρε. Και τα βράδια στην αυλή του φίλου Νικήτα, ο Βαμβακάρης, ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου.

Θα μας συνοδεύσετε ως την θύρα των δυο βιβλίων σας, είτε σε μορφή επιγραμματικής παρουσίασης, είτε γράφοντας για το πότε, πώς, υπό ποιες συνθήκες και ποιους πόθους συνεγράφησαν;

Κάσκο: Η Κατερίνα στη Θεσσαλονίκη, η ίδια η Θεσσαλονίκη, το αλκοόλ, η ομίχλη, το τσίρκο, η αγάπη μου για τον Τσάντλερ.

Στάχτες: Είναι καλοκαίρι και συμμετέχω σ’ ένα θίασο που περιοδεύει στην Ελλάδα. Μια ηθοποιός μου εξομολογείται σ’ ένα μπαρ μιας πόλης της Μακεδονίας ότι θα ήθελε κάποτε να έχει σωματοφύλακα στις περιοδείες της. Έτσι ξεκίνησα να γράφω το μυθιστόρημα σε μικρά δωμάτια ξενοδοχείων.

Συμμετέχετε με κείμενά σας σε πολλές ανθολογίες και συλλογές ιστοριών αστυνομικής λογοτεχνίας. Από πότε εμπλέκεστε με το είδος, τι χαρές σας προσφέρει, πού υπερισχύει από άλλες επιλογές;

Οι πρώτες μου συμμετοχές σε συλλογές διηγημάτων (Η τέχνη του γράφειν, εκδ. Καστανιώτη και Πέντε ζωγράφοι ζητούν συγγραφέα, εκδ. Πατάκη) ήταν μια προσπάθεια μίμησης του τρόπου του Κορτάσαρ. Αυτές είναι οι μικρές ιστορίες μου που αγαπώ πιο πολύ. Μετά έγραψα διηγήματα με ‘αστυνομική’ φόρμα. Μερικά καλά και μερικά μέτρια. Πάντως, θα ήθελα να βρω τον χρόνο και το μέσα μου κίνητρο να γράψω κι άλλες μικρές ιστορίες. Είναι χρήσιμες ανάσες, σαν επιστολές σε αγαπημένα πρόσωπα.

Πώς βιοπορίζεστε;

Από τη σκηνοθεσία θεατρικών παραστάσεων και τα δικαιώματα των βιβλίων μου.

Αγαπημένο σας ελληνικό λογοτεχνικό περιοδικό, «ενεργό» ή μη; Κάποιες λέξεις για τον λόγο της προτίμησης;

Οι γονείς μου, μεροκαματιάρηδες άνθρωποι στα χρόνια του εξήντα και του εβδομήντα, ξόδευαν απ’ το υστέρημά τους για να αγοράζουν βιβλία. Είχαν όλα τα τεύχη της Επιθεώρησης Τέχνης, η οποία έγινε η πρώτη μου αγάπη. Από τότε διαβάζω σχεδόν όλα τα λογοτεχνικά περιοδικά. Δεν γίνεται όμως να μην νοσταλγώ τον Χάρτη.

Αν είχατε σήμερα την πρόταση να γράψετε μια μονογραφία – παρουσίαση κάποιου προσώπου της λογοτεχνίας ή γενικότερα ποιο θα επιλέγατε;  

Τον μακαρίτη φίλο μου Μάκη Στάθη, ιατρό και ποιητή. Ή την Ιωάννα Καρυστιάνη. Ή τον παλαιό ποδοσφαιριστή Βασίλη Μποτίνο.

Θα μας ξεναγήσετε στους βασικούς σταθμούς της ενασχόλησής σας με τη σκηνοθεσία;

Το 1973, στο σχολείο, μπλέχτηκα με τη σκηνοθεσία της Αποικίας των τιμωρημένων του Καμπανέλλη. Ήμουν 16 χρονών. Από το 1978 ως το 1983 ήμουν μέλος του θιάσου Άστεγοι στο Χαλάνδρι. Ήταν η πιο δημιουργική περίοδος της ζωής μου. Από τότε μέχρι σήμερα, υπήρχαν καλές και κακές στιγμές. Πέρσι ένοιωσα πάλι νέος δουλεύοντας με τον θίασο των Ex animo.

Παρακολουθείτε σύγχρονο κινηματογράφο ή θέατρο; Σας γοήτευσε ή σας ενέπνευσε κάποιος σκηνοθέτης, ταινία, θεατρική σκηνή;

Γοητεύομαι κυρίως από ηθοποιούς αλλά ο κατάλογος είναι τεράστιος και ανανεώνεται συνέχεια. Τελευταία, χάρηκα που γνώρισα τον Ρ. Καστελούτσι και το έργο του. Απόλαυσα την ταινία του Καουρισμάκι Το λιμάνι της Χάβρης και την τηλεοπτική σειρά The wire.

Γράψατε ποτέ ποίηση – κι αν όχι, για ποιο λόγο;

Μαθητής έγραφα στίχους που τώρα βρίσκονται (αν δεν τους έχουν πετάξει) στα συρτάρια ώριμων πια κοριτσιών. Έχω σκαρώσει και στιχάκια για τις ανάγκες των θεατρικών έργων για παιδιά που έχω γράψει.

Αγαπώ και θαυμάζω τους ποιητές αλλά δυστυχώς δεν ανήκω στη μαγική τους παρέα. Μάλλον είναι θέμα ταλέντου και αυταπάρνησης.   

Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

Τη συλλογή της Ε.Λ.Σ.Α.Λ. Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα, τη Γραμματική της Μαρίας Τσολακούδηκαι τη βιογραφία του Μπέκετ που έγραψε το 1978 η Deirdre Bair. Αυτά υπό το φως της ημέρας. Αυτές τις ζεστές νύχτες με παρηγορεί το μυθιστόρημα Γυναίκες ή σκοτεινή ύλη της Αλεξάνδρας Δεληγιώργη, τα Πορφυρά γέλια του Μισέλ Φάις και το δοκίμιο για το φλίππερ Τιλτ ! του Κώστα Καλφόπουλου.

Τι γράφετε τώρα;

Ένα μυθιστόρημα με ήρωα τον Συμεών Πιερτζοβάνη που προσπαθεί να προστατεύσει ένα κυνηγημένο παιδί από το Μπανγκλαντές.

Οι εμπειρίες σας από το διαδικτυώνεσθαι;

Είμαι πολύ ικανοποιημένος που τα καταφέρνω με τα βασικά και που βρίσκω τις πληροφορίες που χρειάζομαι. Και που βλέπω ποδοσφαιρικούς αγώνες από πειρατικά σάιτ.

Διαβάζετε λογοτεχνικές παρουσιάσεις και κριτικές; Έντυπες ή ηλεκτρονικές;

Τις διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον.

Θα μας γράψετε κάποια ανάγνωση σε αστικό ή υπεραστικό μεταφορικό μέσο που θυμάστε ιδιαίτερα;  [μέσο – διαδρομή – βιβλίο – λόγος μνήμης]

Διάβασα το βιβλίο του Τσέζαρε Παβέζε Ο θάνατος θα έρθει και θα ‘χει τα μάτια σου στο τραίνο Θεσσαλονίκη – Αθήνα. Μου το είχε χαρίσει μια φίλη που δεν ζει πια.

Αν κάποιος σας χάριζε την αιώνια νιότη με αντίτιμο την απώλεια της συγγραφικής ή αναγνωστικής σας ιδιότητας, θα δεχόσασταν τη συναλλαγή;

Χωρίς δεύτερη σκέψη.

Κάποια ερώτηση που θα θέλατε να σας κάνουμε μα σας απογοητεύσαμε; Απαντήστε την!

Θα ήθελα να με ρωτούσατε ποια ομάδα υποστηρίζω και γιατί. Κι αυτό διότι στα βιβλία μου, εμμέσως πλην σαφώς, δηλώνω την προτίμησή μου στον Πανιώνιο. Η αιτία είναι πως από μικρός διέκρινα την ανάγκη να συμπαρίσταμαι σε μια ομάδα που, όπως γράφει σ’ ένα του ποίημα ο Κώστας Καναβούρης, με «διδάσκει την υψηλή τέχνη της ήττας».

Στις εικόνες: Julio Cortazar, Βασίλης Μποτίνος,  Malcolm Lowry, Αθλητική Ηχώ της επομένης του Τελικού Κυπέλλου Ελλάδος του 1979.