Θα μας συνοδεύσετε ως την θύρα του τελευταίου σας βιβλίου;
Το τελευταίο είναι και το πρώτο μου βιβλίο. Είναι μια συλλογή διηγημάτων, το Στεγνό Στόμα, από τις εκδόσεις Χαραμάδα. Πρόκειται για ένα οδοιπορικό κυρίως μικρών σε ηλικία ηρώων, σε δυσμενείς καταστάσεις, ρεαλιστικές ή φανταστικές, στις οποίες προσπαθούν να επιβιώσουν.
Σας ακολούθησε ποτέ κανένας από τους ήρωες των βιβλίων σας; Μαθαίνετε τα νέα τους;
Όχι. Τους αφήνω πίσω μου.
Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;
Συνήθως, λίγο πριν με πάρει ο ύπνος σκέφτομαι κάτι που με οδηγεί σε μια πολύ θολή ιδέα. Και το πρωί αυτή η ιδέα γίνεται πιο ξεκάθαρη. Λιγότερες φορές από συζητήσεις με φίλους. Σε γενικές γραμμές δεν κρατάω σημειώσεις, γι’ αυτό και πολλές φορές ξεχνάω για τι πράγμα ήθελα να γράψω.
Έχετε γράψει σε τόπους εκτός του γραφείου σας/σπιτιού σας;
Σπίτι σπίτι σπίτι. Και σπανιότερα σε κάποιο ήσυχο καφέ.
Εργάζεστε με συγκεκριμένο τρόπο; Ακολουθείτε κάποια ειδική διαδικασία ή τελετουργία; Επιλέγετε συγκεκριμένη μουσική κατά την γραφή ή την ανάγνωση; Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;
Δεν φτιάχνω ποτέ τη δομή της ιστορίας και προτιμώ να κυλάει από μόνη της γράφοντας και εφόσον αυτό συμβαίνει ομαλά, προτιμώ να μη το αλλάξω για την ώρα.
Μουσική δεν ακούω όταν γράφω γιατί δυστυχώς μου αποσπάει την προσοχή. Σκέφτομαι όμως πάντα τι μουσική θα άκουγε ο ήρωας και μουρμουράω τη μελωδία. Μου αρέσει να κάνω διαλλείματα από το γράψιμο για να φτιάξω τον τρίτο-τέταρτο καφέ και τότε ναι, ακούω μουσική. Tom Waits, The Knife, Austra, Florence, και πολλοί άλλοι μου κάνουν παρέα στα διαλλείματα αυτά.
Ποιες είναι οι σπουδές σας; Διαπιστώνετε κάποια εμφανή απορρόφηση των σπουδών και της εργασίας σας στη γραφή σας (π.χ στην θεματολογία ή τον τρόπο προσέγγισης);
Έχω κάνει σπουδές στον κινηματογράφο, τον οποίο και λατρεύω. Θεωρώ ότι με έχει επηρεάσει σε πολλούς τομείς στη ζωή μου και στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την καθημερινότητα και όχι μόνο στο γράψιμο. Ταινίες στις οποίες δεν γίνεται «τίποτα» και απλά παρακολουθείς τη καθημερινή ζωή κάποιων ηρώων, τις βρίσκω ακόμα και συναρπαστικές.
Στο γράψιμο ο κινηματογράφος επηρεάζει τις περιγραφές μου. Όταν περιγράφω, πάντα έχω την κινούμενη εικόνα στο μυαλό μου, κάδρο, φωτισμό, εκφράσεις του ήρωα.
Γράψατε ποτέ ποίηση – κι αν όχι, για ποιο λόγο;
Όχι γιατί θα μου στερούσε τη χαρά των λογοτεχνικών περιγραφών.
Αν είχατε σήμερα την πρόταση να γράψετε μια μονογραφία – παρουσίαση κάποιου προσώπου της λογοτεχνίας ή γενικότερα ποιο θα επιλέγατε;
Τον Gabriel García Márquez για το μαγικό ρεαλισμό του.
Τι γράφετε τώρα;
Μόλις ξεκίνησα να γράφω ένα μυθιστόρημα, που θα είναι τρομακτικό αλλά θα έχει και αρκετό κυνισμό και χιούμορ, όπως στο Στεγνό Στόμα, χωρίς όμως αυτή τη φορά να έχει επιρροές από το φανταστικό. Αυτό θα επιδιώξω τουλάχιστον.
Αγαπημένοι σας παλαιότεροι και σύγχρονοι συγγραφείς.
Jeffrey Eugenides, Ian McEwan, Kazuo Ishiguro, George Orwell, Patricia Highsmith, και αρκετοί άλλοι.
Αγαπημένα σας παλαιότερα και σύγχρονα βιβλία.
Των παραπάνω συγγραφέων αλλά και Το Αρωμα όπως και Το Καλοκαιρι του κυρίου Ζόμερ του Patrick Süskind.
Αγαπημένα σας διηγήματα.
Μου αρέσει πολύ το «Eva is inside her cat» του Márquez.
Αγαπημένος ή/και ζηλευτός λογοτεχνικός χαρακτήρας.
Οι δύο ήρωες από το βιβλίο The Prestige, του Christopher Priest. Η αντιζηλία τους και η επαγγελματική τους ιδιότητα, η μαγεία, είναι ωραία στοιχεία. Θα έγραφα πολύ ευχάριστα γι’ αυτούς.
Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;
Το Brick Lane της Monica Ali.
Διαβάζετε λογοτεχνικές παρουσιάσεις και κριτικές; Έντυπες ή ηλεκτρονικές; Κάποια ιδιαίτερη προτίμηση στις μεν ή (και) στις δε;
Ναι, συνήθως ηλεκτρονικές.
Περί αδιακρισίας
Οι εμπειρίες σας από το διαδικτυώνεσθαι;
Πολύ θετικές. Περνάω πολύ καλά εκεί μέσα. Είναι χρήσιμο πλέον να μπορείς να ψάξεις και να βρεις την οποιαδήποτε πληροφορία σε μικρό χρόνο. Επίσης έχω καλή σχέση με τα κοινωνικά δίκτυα. Δεν είναι εμμονή, επομένως είναι εξαιρετικά ευχάριστο.
Παρακολουθείτε σύγχρονο κινηματογράφο ή θέατρο; Σας γοήτευσε ή σας ενέπνευσε κάποιος σκηνοθέτης, ταινία, θεατρική σκηνή;
Σύγχρονο αλλά και παλιό κινηματογράφο ναι πολύ, θέατρο όχι ιδιαίτερα. Οι ταινίες που μου αρέσουν είναι πραγματικά πάρα πολλές. Death in Venice, Chinatown, Manhattan, το Amarcord του Fellini, The silence of the lambs, City of God, The usual suspects, In the mood for love, η λίστα είναι ατελείωτη.
Κάποιοι από τους σκηνοθέτες που θαυμάζω είναι οι Woody Allen, Roman Polanski, Luis Buñuel, Elia Kazan, Joel & Ethan Coen, Wong Kar-wai, Pedro Almodovar, Ang Lee, Alfred Hitchcock.
Αν κάποιος σας χάριζε την αιώνια νιότη με αντίτιμο την απώλεια της συγγραφικής ή αναγνωστικής σας ιδιότητας, θα δεχόσασταν τη συναλλαγή;
Στα χνάρια περίπου του Dorian Gray; Όχι, ποτέ.
Σημ. Το Στεγνό Στόμα στο Πανδοχείο, εδώ.
Στις εικόνες: Ian McEwan, Kazhuo Ishiguro, Gabriel Garcia Marquez, George Orwell, The Prestige, In the Mood of Love.
0 Σχόλια to “Στο αίθριο του Πανδοχείου, 129. Νεφέλη Δημελή”