Πανδοχείο

Αγαπημένοι σας παλαιότεροι και σύγχρονοι συγγραφείς, Αγαπημένα σας παλαιότερα και σύγχρονα βιβλία.

Για να δούμε: Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, Μαξ Φρις, Τόμας Χάρντυ, Τζ. Μ. Κούτσι, Φίλιπ Ροθ, Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, Τζόναθαν Φράνζεν, Τόμας Πύντσον, Βλαντιμιρ Ναμπόκοφ, Τόμας Μπέρχαρτ, Ναθέινιελ Γουεστ, Τζόζεφ Κόνραντ, Τζ. Ντ. Σάλιντζερ. Μου αρέσουν οι περισσότεροι από τους κλασικούς, αλλά έχω ιδιαίτερη αδυναμία στον Τολστόι: μάλλον, ήταν ο καλύτερος. Αγαπώ τις ιστορίες για την Καλιφόρνια (ακόμα και τα διαφημιστικά τεχνάσματα του 19ου αιώνα) , τα coming-of-age μυθιστορήματα της Νέας Υόρκης, το βικτωριανό μυθιστόρημα, τα μεταπολεμικά βρετανικά μυθιστορήματα των Angry Young Men (Κηθ Γουότερχαουζ, Τζον Μπρέιν, Άλαν Σίλιτοου).

Δυσκολεύομαι να αποχωριστώ το »Ένα Δέντρο Μεγαλώνει στο Μπρούκλυν» της Μπέτυ Σμιθ.

Αγαπημένα σας διηγήματα.

Μου έρχονται στο μυαλό ορισμένα του Φιτζέραλντ, του Γουάλας, του Μωπασάν, του Τσέχωφ, του Μπούνιν.

Αγαπημένος ή/και ζηλευτός λογοτεχνικός χαρακτήρας.

Η Φράνσι Νόλαν, ο Φέιγκιν, ο Χόμερ Σίμσον, ο Ντικ Ντάιβερ.

Έχετε γράψει σε τόπους εκτός του γραφείου σας/σπιτιού σας;

Έχω γράψει σε δωμάτια ξενοδοχείων, σε καφέ, στο αεροπλάνο, στο νοσοκομείο όπου σπουδάζω. Μια φορά έγραψα ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο σινεμά, κατά τη διάρκεια μιας φρικτής ταινίας.

Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;

Περπατώντας στις πόλεις. Ποτέ στην εξοχή.

Επιλέγετε συγκεκριμένη μουσική κατά την γραφή ή την ανάγνωση; Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;

Συνήθως, γράφω υπό συνθήκες κωφαλαλίας. Καμιά φορά ακούω τα τραγούδια που πρέπει να ακούει κανείς όταν διαβάζει αυτά που γράφω. Το ροκ εν ρολ, πάντως, κάνει τα πράγματα δυσκολότερα. Όταν ακούς το Crocodile Rock δεν μπορείς να γράφεις: πρέπει να χορέψεις.

Παρακολουθείτε σύγχρονο κινηματογράφο ή θέατρο;

Το περισσότερο θέατρο το βλέπω όταν βρίσκομαι έξω από την Ελλάδα, όμως πηγαίνω συνεχώς στο σινεμά. Μου φαίνεται πως οι Σκανδιναβοί είναι απαρεγκλίτως σπουδαίοι, σε αντίθεση με τους Βαλκάνιους που είναι βαλκανικοί και τους Ασιάτες που δεν είναι σίγουροι για τι πράγμα μιλούν. Τρελαίνομαι για τον Χάνεκε και την ίδια στιγμή ελπίζω πως ο Τέρενς Ντέιβις θα αλλάξει γνώμη και θα κάνει καινούρια ταινία. Περνώ υπέροχα με το Χόλυγουντ!

Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

Το «Triumph of the City» του Έντουαρντ Γκλέζερ. Επίσης, την «Ιστορία του Λαού των Ηνωμένων Πολιτειών» του Χάουαρντ Ζινν στην graphic novel εκδοχή του. Επί τη ευκαιρία, βρίσκω αυτή την εκδοχή υπερβολικά κομμουνιστική για το γούστο μου: το πρωτότυπο είναι καλύτερο.

Τι γράφετε τώρα; 

Αυτόν τον καιρό, γράφω περισσότερο άρθρα και σύντομα κείμενα για το σινεμά. Επίσης, ξαναδουλεύω μια νουβέλα που έχω γράψει στα αγγλικά και κρατώ σημειώσεις για ένα μυθιστόρημα που μάλλον θα διαδραματίζεται στη Ζιμπάμπουε.

Οι εμπειρίες σας από το διαδικτυώνεσθαι;

Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα γνώριζα. Ευτυχώς, πολλοί είναι συμπαθητικοί.

Επίσης, παρατηρώ πόσο πολύ χρόνο και διάθεση αφιερώνουν οι άνθρωποι στην παράθεση κακεντρεχών ή υβριστικών σχολίων. Μου κάνει εντύπωση.

Θα μας γράψετε κάποια ανάγνωση σε αστικό ή υπεραστικό μεταφορικό μέσο που θυμάστε ιδιαίτερα;  [μέσο – διαδρομή – βιβλίο – λόγος μνήμης]

Όταν ναύλωσα ένα ταξί στο Λος Άντζελες και το έβαλα να τρέχει στον αυτοκινητόδρομο κι έπειτα στις παραλίες από το Μάλιμπου μέχρι το Ρεντόντο και πάνω-κάτω στους λόφους, όσο εγώ ρουφούσα τον αέρα και ξαναδιάβαζα εκστατικά την Αρχιτεκτονική των Τεσσάρων Οικολογιών του Μπάναμ. Είχα τρομακτική επιτυχία.

Φωτ. του συγγραφέα: Ντάγκλας Μπαρμπς. Στις εικόνες οι συνομιλητές του Nathanael West, F.S.Fitzgerald, Joseph Conrad, Max Frisch.