Πανδοχείο

gpo είναι ο μαρκαδόρος που κόβει το πινέλο. H θλιβερή εικόνα της πόλης αποτελειώνεται με τις υπαίθριες διαφημίσεις. Δεν έφτανε η απροχώρητη ασχήμια των κτιρίων αλλά έπρεπε και να συνδυαστεί με τις ελεεινές πλύσεις εγκεφάλου που ψάχνουν απεγνωσμένα να χωθούν σε ατομικά και συλλογικά συνείδητα, υποσυνείδητα, ασυνείδητα. Πέρα από την ούτως ή άλλως ανύπαρκτη χρησιμότητά τους, το ίδιο το διαφημιζόμενο προϊόν είναι σ’ όλες τις περιπτώσεις ένα υποβαλλόμενο άχρηστο (και συνήθως κακοκατασκευασμένο) πράμα ή υπηρεσία που ευελπιστεί να σε καταστήσει άφραγκο κι εξαρτημένο. Σα να μην έφτανε αυτό οι «επιχειρήσεις» την έβγαζαν στο τσάμπα τόσα χρόνια, καρφώνοντας πινακίδες σε δρόμους, ταράτσες και χωράφια, ώστε το κέρδος να μην έχει το παραμικρό έξοδο. gpo δεν είναι κρίση. gpo είναι να έχεις κρίση.

gpo είναι ο επικίνδυνος διάλογος. Η δραματικά καθυστερημένη απαγόρευση των παράνομων διαφημίσεων απλώς έκανε τους διαφημιζόμενους ψεύτες να αποσυρθούν, αφήνοντας τα ταμπλό καρφωμένα εκεί που βρίσκονταν. Έκπληξη: λευκά πεδία σε γκριζόμαυρη βρωμούπολη; Μεγάλη πρόκληση… Σ’ αυτούς τους «λευκούς καμβάδες» των άδειων billboard της Αθήνας παρεμβαίνουν τους τελευταίους μήνες τα μέλη της ομάδας gpo. gpo είναι να χρησιμοποιείς ό,τι είναι φαινομενικά άχρηστο.

gpo είναι η μπογιά που ομορφαίνει τη μέρα μας. Ένας κακότεχνος αρχαιοελληνικός ναός με κίονες που μοιάζουν με φαλλούς, ένα πετσοκομμένο δέντρο (με το γνωστό πολιτικό στιλ κοψίματος), η λέξη Φύγε στάζει και μοιάζει με Ψυγε… Ένας άνθρωπος – κινητή προϊοντοθήκη (κάθε ρούχο και μια μάρκα, κάθε σημείο του σώματός του κι ένα προϊόν), High Voltage, Metadata, Youth against Youth, Welcome to Athens. Κομικόμορφα, κωμικόμορφα, «κακότεχνα», αυτοσχέδια «μαρκαδώρα» που αποτελούν τις μόνες καμπύλες γραμμές σ’ ένα τραγικά οριζοντιοκάθετο περιβάλλον. gpo δεν είναι ο Duchamp που έκανε τον καμπινέ τέχνη.

gpo είναι περιστατικά φαντασίας. Οι φράσεις με τα πλάγια γράμματα προέρχονται από το εισαγωγικό φρασεολόγιο του βιβλίου (που αφιερώνεται «στα θύματα της αμέλειας, της αδιαφορίας και του κέρδους») δια χειρός Voltnoi brege*, «μέλους του αυτοσχεδιαστικού σχήματος drog_A_tek και τους real time cinema group The Erasers»/ Εκδ. Μεταίχμιο, 2010, σελ. 108.

Πρώτη δημοσίευση: εδώ.