Αγαπημένοι σας παλαιότεροι και σύγχρονοι συγγραφείς.
Φλωμπέρ, Προυστ, Σάμπατο, Σελιν, Ρότ, Κάφκα, Μπροχ, Κούντερα, Ρόθ, Σεμπρούν, Ουελμπέκ, Στάινερ, Σίζεκ, Μπένζαμιν κι από έλληνες Σολωμός, Σεφέρης, Καρυωτάκης, Καββαδίας, Τσίρκας, Αναγνωστάκης, Ιωάννου, Χριστιανόπουλος, Βαλτινός, Δούκα, Κουμανταρέας κ.ά.
Αγαπημένα σας παλαιότερα και σύγχρονα βιβλία.
Όλα των παραπάνω συγγραφέων.
Αγαπημένα σας διηγήματα.
Όλα του Παπαδιαμάντη και του Γονατά, πολλά του Ηλία Παπαδημητρακόπουλου, του Περικλή Σφυρίδη, του Σωτήρη Δημητρίου, του Μισέλ Φάις κ.ά.
Σας έχει γοητεύσει κάποιος σύγχρονος νέος έλληνας λογοτέχνης;
Σύγχρονοι αρκετοί, νέοι νέοι όμως μόνο τον Χρήστο Οικονόμου μπορώ να θυμηθώ και την Κάλλια Παπαδάκη, (αμφότεροι από τις εκδόσεις Πόλις)
Σας ακολούθησε ποτέ κανένας από τους ήρωες των βιβλίων σας; Μαθαίνετε τα νέα τους;
Συνήθως με ακολουθούν τα παιδιά τους. Κάποιοι μου τηλεφωνούν μέσα στη νύχτα και το κλείνουν μόλις σηκώσω το ακουστικό.
Αγαπημένος ή/και ζηλευτός λογοτεχνικός χαρακτήρας.
Η μαντάμ Μποβαρύ του Φλωμπέρ, ο καθηγητής Ζούκερμαν, του Ροθ, ο ντέτεκτιβ Φαμπιό Μοντάλ από τα βιβλία του Ζαν Κλώντ Ιζζό.
Έχετε γράψει σε τόπους εκτός του γραφείου σας/σπιτιού σας;
Πολλές φορές, αλλά δεν είναι πάντα τόσο αποδοτικό όσο στο γραφείο. Σε κάποια καφενεία της επαρχίας ωστόσο μπορείς να απομονώνεσαι σα να είσαι σε βιβλιοθήκη. Συστήνω θερμά το καφενείο-λέσχη στην κεντρική πλατεία της Σπάρτης.
Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;
Με χαρτί και μολύβι. Τι άλλο;
Επιλέγετε συγκεκριμένη μουσική κατά την γραφή ή την ανάγνωση; Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;
Παλιότερα ναι (συνήθως Φίλιπ Γκλας, Ρεσπίγκι και Βιβάλντι), τώρα δεν ανέχομαι τίποτα, ούτε νότα.
Η Εβραία Νύφη αγγίζει ένα σκληρό και ευαίσθητο θέμα. Τι σας ώθησε στην συγκεκριμένη επιλογή, τις σας προβλημάτισε, τις σας παίδεψε, τις σας έτερψε;
Έχω και έχουν γράψει πια τόσα πολλά για την Εβραία νύφη, που δεν θέλω να προσθέσω κάτι παραπάνω. Στην τελευταία Νέα Εστία (τεύχος Απριλίου 11) θα βρείτε μια εμπεριστατωμένη μελέτη της πανεπιστημιακού Γεωργίας Γκότση, που θα σας λύσει πολλές απορίες.
Έχετε γράψει πεζογραφία και ποίηση. Συνεχίζετε να ισορροπείτε ανάμεσα στα δύο ή η πρώτη επικράτησε της δεύτερης;
Εξακολουθώ να γράφω ποιήματα. Για το συρτάρι μου όμως κι αυτό μου αρέσει περισσότερο.
Δουλεύω σε εφημερίδα. Να πω για χιλιοστή φορά, ιδίως στους νεότερους, πως η δημοσιογραφία δεν έχει καμμιά σχέση με τη λογοτεχνία. Κακώς τα θεωρούν πολλοί συγκοινωνούντα δοχεία.
Ασχολείστε επισταμένα με την κριτική λογοτεχνίας. Εργάζεστε με συγκεκριμένο τρόπο; Σας κλέβει συγγραφικό χρόνο ή εξαργυρώνεται με κάποιο τρόπο;
Μού άρεσε να γράφω κριτική. Δεν το θεωρούσα ούτε πάρεργο, ούτε αγγαρεία. Με τα χρόνια σταμάτησα να ασχολούμαι γιατί η κριτική έγινε υπόθεση δυο-τριών ανθρώπων.
Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;
Τα διηγήματα του Ν. Μανέα και τα δοκίμια του Ντανίλο Κις
Αν είχατε σήμερα την πρόταση να γράψετε μια μονογραφία – παρουσίαση κάποιου προσώπου της λογοτεχνίας ή γενικότερα ποιο θα επιλέγατε;
Του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου.
Τι θυμάστε από τις πρώτες μέρες συμμετοχής σας στην Διαγώνιο;
Ένα διαρκές μάθημα αισθητικής, που δεν βρήκα στη συνέχεια σε κανένα βιβλίο. Όπως και μια φιλική προτροπή να συνεχίσω τη γραφή, που τα αθηναϊκά περιοδικά την τσιγκουνεύτηκαν.
0 Σχόλια to “Στο αίθριο του Πανδοχείου, 49. Νίκος Δαββέτας”