Πανδοχείο

Περί γραφής

Θα μας συνοδεύσετε ως την θύρα του βιβλίου σας;

Τα «Σώματα Πτερόεντα» αποτελούν μια, τρόπον τινά, αλτρουιστική παραχώρηση του δικαιώματος του λόγου από τον νου στο σώμα. Επί της ουσίας, το σώμα προσωποποιείται και αφηγείται μέσα από τα δεκαπέντε κεφάλαια του βιβλίου την ιστορία του, όπως αυτή προκύπτει από τις διάφορες καταστάσεις που βιώνει. Ξεκινώντας από τη γέννηση και φτάνοντας μέχρι τη στιγμή που κάποιος αρχαιολόγος του μέλλοντος το ανακαλύπτει εν είδει κουφαριού, αποκαλύπτει σιγά-σιγά στον αναγνώστη τη δική του οπτική για τον κόσμο.

Πότε, υπό ποιες συνθήκες και ποιους πόθους το γράψατε;

Συχνά αναρωτιέμαι το χρονικό σημείο έναρξης μιας πράξης. Είναι η στιγμή της τέλεσής της, ή η στιγμή της σύλληψης της ιδέας της και του σχεδιασμού της; Συνήθως κλίνω προς το δεύτερο, επομένως στο πότε έγραψα το βιβλίο θα απαντούσα «απ’ όταν ξεκίνησα να παρατηρώ το σώμα μου». Οι ιδέες μαζεύονται μέσα στο μυαλό σαν τα μυρμήγκια κι όταν πλέον έχουν φτάσει σε σημείο συνωστισμού τότε, για να μη χαθούν, γίνονται λόγος. Οι συνθήκες εν μέσω των οποίων έλαβε χώρα αυτή η μεταμόρφωση δεν ήταν ιδανικές, γι’ αυτό και τελικά ο μόνος πόθος που είχα καθώς το έγραφα ήταν η δημιουργία μιας προσωπικής σταθεράς, σαν αποκούμπι και σαν πνευματική εκτόνωση. Το χαρτί γίνεται ο πιο πιστός ακροατής.

Έχετε γράψει σε τόπους εκτόςτου γραφείου σας/σπιτιού σας;

 Συνήθως όχι. Νιώθω σαν να προβαίνω σε κάποιου τύπου απιστία απέναντι στο σπίτι μου. Εξάλλου, ο χώρος μου ξέρει καλά τις ιδιοτροπίες μου και μπορεί να τις ανεχτεί, σε αντίθεση μ’ έναν ξένο χώρο που μάλλον θα προσπαθήσεινα με βάλει στα δικά του καλούπια, αρνούμενος να υποταχθεί στα δικά μου.

Αν είχατε σήμερα την πρόταση να γράψετε μια μονογραφία – παρουσίαση κάποιου προσώπου της λογοτεχνίας ή γενικότερα ποιο θα επιλέγατε;  

Κάποιον από τους «Μοιραίους» του Βάρναλη. Ή από τους «Δίκαιους» του Μπόρχες.

 Περί ανάγνωσης

Αγαπημένοι σας παλαιότεροι και σύγχρονοι συγγραφείς.

Είναι πολλοί και συνεχώς προστίθενται κι άλλοι. Ενδεικτικά: Τσβάιχ, Καλβίνο, Κάφκα, Έσσε, Βιζυηνός, Τερζάκης, Λειβαδίτης, Καββαδίας.

Αγαπημένα σας παλαιότερα και σύγχρονα βιβλία.

«Γαλήνη» του Βενέζη, «Μαράν Αθά» του Ψύρρα, «Λόγια του πρωινού και του σούρουπου» του Μαχφούζ, «Ποιήματα και Αντιποιήματα» του Πάρρα, «Η πρώτη αγάπη» του Κονδυλάκη.

Αγαπημένα σας διηγήματα.

«Και υπέρ των ζώντων» της Έλλης Αλεξίου. Δεν ξέρω αν είναι αγαπημένα, αλλά ήρθαν στο μυαλό αυτόματα.

Σας έχει γοητεύσει κάποιος σύγχρονοςνέος έλληνας λογοτέχνης;

Φέτος την Μεγάλη Πέμπτη άκουσα στο ραδιόφωνο αποσπάσματα από το βιβλίο «Εκείνος ΙΙ» της Ελεωνόρας Σταθοπούλου. Οδηγούσα και χρειάστηκε να σταματήσω. Απορώ γιατί έχουν περάσει τόσες ημέρες χωρίς να έχω αγοράσει ακόμη το βιβλίο της.

Αγαπημένος ή/και ζηλευτός λογοτεχνικός χαρακτήρας.

Ο Ζορμπάς κι ο Ζαρατούστρα. Η Τζέιν Έιρ κι ο Χήθκλιφ. Ο Εγγλέζος θερμαστής από το William George Allum του Καββαδία κι εκείνη η τριανταφυλλιά στο ποίημα του Ρίτσου, που λύγισε από το βάρος της ευωδιάς της. Γιατί δεν μύρισε κανείς τα τριαντάφυλλά της.

Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

Τον «Αυτοτιμωρούμενο» του Μπεράτη και το «Ας ξαναχτίσουμε τους ανεμόμυλους» του Πατσάκη.

Θα μας γράψετε κάποια ανάγνωση σε αστικό ή υπεραστικό μεταφορικό μέσο που θυμάστε ιδιαίτερα;  [μέσο – διαδρομή – βιβλίο -λόγος μνήμης]

Τις περισσότερες φορές ζαλίζομαι και δεν διαβάζω, ακόμη κι αν το ταξίδι είναι μακρινό κι έχω πολλή ώρα μπροστά μου. Ωστόσο, αυτό το Πάσχα ταξιδεύοντας από την Αθήνα στα Ιωάννινα, δηλαδή πηγαίνοντας από την πόλη που με φιλοξενεί στην πόλη που γεννήθηκα, διάβασα το «Ζώντες και τεθνεώτες» του Κωστή Παπαγιώργη και το θυμάμαι αφενός γιατί είναι πρόσφατο κι αφετέρου γιατί είναι από τα λίγα που έχω διαβάσει εν κινήσει, όπως προείπα.

Περί αδιακρισίας

Παρακολουθείτε σύγχρονο κινηματογράφο ή θέατρο; Σας γοήτευσε ή σας ενέπνευσε κάποιος σκηνοθέτης, ταινία, θεατρική σκηνή;

Παρακολουθώ πολύ τόσο θέατρο όσο και κινηματογράφο. Δύσκολο να ξεχωρίσω μία παράσταση. Ωστόσο, θυμάμαι ότι είχα φύγει με κλάματα από την παράσταση «Αβελάρδος και Ελοΐζα» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου πριν από λίγα χρόνια και εκστασιασμένη από τον Δαναό μετά την προβολής της ταινίας «Στην αγκαλιά του φιδιού».

Υπάρχει κάποιο αντικείμενο από την παιδική σας ηλικία που θα θέλατε ξανά στα χέρια σας;

Την πιπίλα μου και τη σαλιάρα μου. Νομίζω πως θα τα αντιμετώπιζα πια με τον δέοντα σεβασμό.

Κάποια ερώτηση που θα θέλατε να σας κάνουμε μα σας απογοητεύσαμε; Απαντήστε την!

«Αν χρειαζόταν να κρατήσετε ένα μόνο ποτό επί της γης ποιο θα ήταν αυτό;». Το τσίπουρο. Χωρίς γλυκάνισο.

Στις εικόνες: Jorge Luis Borges, Italo Calvino, Νίκος Καββαδίας, Λοΐζα και Αβελάρδος Νέου Κόσμου.