Πανδοχείο

Αγαπημένα σας παλαιότερα και σύγχρονα βιβλία.
«Το υπόγειο» (Ντοστογιέφσκι), «Μάρτιν Ήντεν» (Τζακ Λόντον), «1984» (Όργουελ), «Ο χορός των επτά πέπλων» (Τομ Ρόμπινς). Τέσσερα βιβλία από όπου πηγάζει το λογοτεχνικό μου σύμπαν.

Αγαπημένα σας διηγήματα.
Θα πω μόνο ένα που με είχε πραγματικά συγκλονίσει. Ο «Πανικός» του Μωπασάν. Είχα σκεφτεί μάλιστα να το κάνω ταινία μικρού μήκους, αλλά τελικά δεν προχώρησε. Ίσως μελλοντικά.

Σας έχει γοητεύσει κάποιος σύγχρονος νέος έλληνας λογοτέχνης;
Θα αναφερθώ μόνο σε νέους πεζογράφους, γιατί είναι το πεδίο μου. Τους τρεις πρώτους που ήρθαν στη σκέψη μου. Ηλίας Μαγκλίνης για την τόλμη του. Δημήτρης Σωτάκης για τη φαντασία του. Χρήστος Οικονόμου για το συνδυασμό λογοτεχνικότητας και κοινωνικού προβληματισμού.

Σας ακολούθησε ποτέ κανένας από τους ήρωες των βιβλίων σας; Μαθαίνετε τα νέα τους;
Με ακολουθούν παντού για όσο καιρό γράφω την ιστορία τους. Με την έκδοση του βιβλίου φυλακίζονται στις σελίδες του. Ελπίζω να τους απελευθερώσει η αναγνωστική φαντασία.

Αγαπημένος ή/και ζηλευτός λογοτεχνικός χαρακτήρας.
Ρασκόλνικοφ από το «Έγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι. Μάλιστα τον έχω χρησιμοποιήσει σε ένα διήγημά μου. Σιγά μην τον άφηνα ήσυχο…

Έχετε γράψει σε τόπους εκτός του γραφείου σας/σπιτιού σας
Γράφω πολύ. Γράφω παντού. Προτιμώ βέβαια να γράφω στο σπίτι.

Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;
Παρακολουθώ μια ταινία, μια έκθεση ζωγραφικής, μια συναυλία, περπατώ αμέριμνος στο δρόμο και ξαφνικά οι ιδέες μου ορμάνε πισώπλατα και με παγιδεύουν.

Επιλέγετε συγκεκριμένη μουσική κατά την γραφή ή την ανάγνωση; Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;
Εξαρτάται από την ιστορία που γράφω. Γράφοντας το «Ο Τζιμ Μόρισον χτυπάει πάντα δυο φορές», αν δεν άκουγα Doors, θα μου την έπεφτε ο Τζιμ από τον άλλο κόσμο. «Το 13ο υπόγειο» γράφτηκε αποκλειστικά με τζαζ, ο πρωταγωνιστής μου είναι τρομπετίστας, βλέπετε. Όταν έγραφα το «Φετίχ» δεν θυμάμαι να άκουγα κάτι συγκεκριμένο. Άκουγα ροκ, τζαζ, dup, διάφορα. Όταν διαβάζω, δεν μπορώ να ακούσω ούτε μία νότα. Αυτομάτως η φαντασία μου ταξιδεύει μακριά από το βιβλίο.

Θα μας τιμήσετε με μινιατούρες παρουσίασης των δυο σας βιβλίων;

Το νέο μου μυθιστόρημα με τίτλο «Φετίχ» (Φεβρουάριος, 2011):

Ο Παύλος έκλεβε τους Νομπελίστες ποιητές, άλλαζε λέξεις, φράσεις, νοήματα, κι έτοιμο το διαφημιστικό. Η υψηλή λογοτεχνία στην υπηρεσία του πελάτη. Όχι πια. Από τότε που η κυβερνητική οδηγία υποχρέωσε τα βιβλιοπωλεία να μην τοποθετούν στα ράφια τους ποίηση, δεν είχε από πού να εμπνευστεί.
Αυτό ήταν μόνο ένα από τα αλλεπάλληλα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Μέτρα για την ενίσχυση της παραγωγικότητας. Προϊόντα νοσηρής φαντασίας. Οι πλούσιες συνοικίες άδειαζαν, οι φτωχές ασφυκτιούσαν.
Ποιος ο ρόλος του Ινστιτούτου, του μυστηριώδους συμμάχου της κυβέρνησης, σε όλα τούτα; Η Δανάη μπλέκεται με το Ινστιτούτο, θέλει να μάθει τι τους κρύβουν. Ζητά τη βοήθεια του Παύλου και η ιδιόμορφη σχέση τους ξεκινά…

Όσο για «Το 13ο υπόγειο» (Φεβρουάριος, 2009):

Το εμπορικό κέντρο New Bios απλώνεται σαν κισσός μες στην πρωτεύουσα και κατασπαράσσει καθημερινώς νέα τετράγωνα του πολεοδομικού ιστού. Οι εργαζόμενοι στο New Bios (νέα ζωή;) δίνουν λόγο μόνο στα εταιρικά δικαστήρια και υπακούουν μόνο στο καταστατικό λειτουργίας της εταιρείας. Εκείνοι που υποκύπτουν σε αλλεπάλληλα παραπτώματα, καταδικάζονται και πέφτουν όλο και πιο βαθιά, σε υπόγεια όπου η ακραία εκμετάλλευση βασιλεύει. Πρόκειται για μια αλληγορία του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού συστήματος. Στο επίκεντρο μια ερωτική ιστορία. Γιατί οι άνθρωποι αγαπάνε ακόμα. Ευτυχώς.

Να προσθέσω ότι, στο τέλος, η New Bios καταλαμβάνει όλη την πόλη και η Βουλή γίνεται μουσείο εμπορίου και διαφήμισης.

Πώς βιοπορίζεστε;
Ετοιμάζω on-line βιβλιοπωλείο. Fairbooks.gr. Έντυπα βιβλία αλλά και δωρεάν e-books. Έχεις να αγοράσεις, αγοράζεις. Δεν έχεις μία, κατεβάζεις free.

Ασχολείστε με την κριτική λογοτεχνίας. Εργάζεστε με συγκεκριμένο τρόπο; Σας κλέβει συγγραφικό χρόνο ή εξαργυρώνεται με κάποιο τρόπο;
Τα κείμενα που γράφω για βιβλία δεν είναι κριτικές, αλλά παρουσιάσεις. Γράφω ως αναγνώστης που θέλει να περιγράψει στους υποψήφιους αναγνώστες τι είναι πάνω-κάτω αυτό που διάβασε. Κρατάω λοιπόν σημειώσεις κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης και στο τέλος γράφω το κείμενο-παρουσίαση για το βιβλίο.

Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;
«Διακηρύξεις Ανεξαρτησίας» του Χάουαρντ Ζιν. Ο Ζιν δεν έμεινε ουδέτερος σε όσα συμβαίνουν γύρω μας. Συμφωνώ μαζί του, η βολική ουδετερότητα είναι συνενοχή. Οι πνευματικοί άνθρωποι οφείλουν να πάρουν θέση.

Τι γράφετε τώρα;
Λίγες μόλις μέρες μετά την έκδοση του «Φετίχ», πιστέψτε με, αισθάνομαι τελείως άδειος. Πρέπει πρώτα να γεμίσω τις μπαταρίες με νέες εμπειρίες. Μπήκε η άνοιξη, έρχεται καλοκαίρι…

Αν είχατε σήμερα την πρόταση να γράψετε μια μονογραφία-παρουσίαση κάποιου προσώπου ποιο θα επιλέγατε;
Τον Τέο Ρόμβο χωρίς δεύτερη σκέψη. Στο «Φετίχ» τον τοποθετώ μπροστά στον παραμορφωτικό καθρέφτη. Οφείλω μια επανόρθωση.

Ιστολόγιο Barouak. Οι εμπειρίες σας από το ιστολογείν; Με ποιες επιθυμίες δημιουργήσατε το μπλογκ, με ποιες συνεχίζετε;
Το blog άνοιξε σε εμένα και τον Βασίλη Κυριάκη, τον έταιρο Barouak, τον καλλιτεχνικό μας δρόμο στη γραφή, αλλά και στο βίντεο. Πειραματιστήκαμε καλλιτεχνικά, επικοινωνήσαμε ιδέες, δικτυωθήκαμε, γνωρίσαμε ενδιαφέροντες ανθρώπους, κάναμε μαζί πολλά πράγματα. Συνεχίζουμε να το ενημερώνουμε όταν έχουμε να πούμε κάτι σημαντικό. Μια έκδοση βιβλίου, κάποια δράση, ένα βίντεο. Σε επίπεδο καθημερινότητας γράφουμε πλέον στο Αcidart.gr. Εκεί η καλλιτεχνική μας παρέα έχει μεγαλώσει. Ευτυχώς ή δυστυχώς είμαι ρομαντικός, πιστεύω στη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη των καλλιτεχνών, την επικοινωνία των διαφορετικών τεχνών.

Acidart – Κόμβος τέχνης και πολιτισμού. Τι φιλοδοξεί να προσθέσει στους ήδη υπάρχοντες ανάλογους ιστοχώρους;
Στο Αcidart.gr γράφουμε για τέχνες, δίνουμε το στίγμα μας πέρα από τη mainstream κουλτούρα που αναπαράγει η TV. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι. Είμαστε καλλιτέχνες. Μια καλλιτεχνική ομάδα που επιχειρεί να αφήσει το δικό της αποτύπωμα στην πόλη.
Στόχος μας είναι να χτίσουμε μια καλλιτεχνική συλλογικότητα, να προβάλουμε την τέχνη που θεωρούμε ότι αξίζει, τα βιβλία που αγαπήσαμε, τις ιδέες που μας συνεπήραν, να παρουσιάσουμε –πέρα από τους καταξιωμένους καλλιτέχνες– και νέες φωνές, οι οποίες κυοφορούν το καινούργιο, το διαφορετικό, έστω και σε λανθάνουσα κατάσταση.
Να χαρτογραφήσουμε το πολιτιστικό γίγνεσθαι, να αναζητήσουμε την Τέχνη από Οξύ.

Στον παραπάνω ιστοχώρο παρουσιάζονται, εκτός των άλλων, μαγνητοσκοπημένες συνομιλίες με σύγχρονους έλληνες συγγραφείς. Με ποιους έχετε ως σήμερα μιλήσει και για ποιο λόγο τους επιλέξατε;

Νικολαΐδου, Μαγκλίνης, Μακριδάκης, Μαρούτσου, Δαββέτας, Κοροβέσης, Γρηγοριάδης, Σωτάκης, Κουνενής, Μιχαηλίδης. Τους επιλέξαμε γιατί μας κέρδισε το έργο τους.

Συμπόσιο Ποίησης στο Δρόμο, Λογοτεχνική Σκυταλοδρομία, Ποίηση στην Εποχή της Εκποίησης, Διήγημα Δρόμου. Περί τίνος πρόκειται, πώς εμπλέκεστε, τι σας προσφέρουν;

Οι εποχές έχουν αλλάξει. Η τέχνη δεν μπορεί να είναι κλεισμένη στο καβούκι της ενώ τριγύρω συμβαίνουν τρομερά γεγονότα. Κυκλοφορούμε, συμμετέχουμε, επικοινωνούμε με τους απλούς ανθρώπους, χρησιμοποιούμε τη φαντασία για να αποδράσουμε από την καθημερινότητα και τη μιζέρια, αναζητούμε νέους καλλιτεχνικούς δρόμους, αναζητούμε διέξοδο. Η «Performance Διήγημα Δρόμου», η Λογοτεχνική Σκυταλοδρομία, το Συμπόσιο Ποίησης στο Δρόμο είναι οι πρώτες στάσεις της καλλιτεχνικής ομάδας του Acidart.gr σε αυτή την πορεία εξωστρέφειας.