Χρυσάνθη Τσιαμπαλή – Μου ήρθε μια ιδέα!

Οι φαεινές αφανείς

Είναι αμέτρητες και βρίσκονται παντού. Έρχονται πάντα απρόσκλητες αλλά όλοι τις θέλουν σπίτι τους. Μόνο που εκείνες επιλέγουν πού θα πάνε, κι ας νομίζουμε το αντίθετο· συχνά βέβαια μπορεί να βρεθούν σε λάθος τόπο κι εκεί το πράγμα περιπλέκεται. Κινούν τα νήματα μυριάδων πράξεων αλλά σπάνια τους αποδίδουμε τα εύσημα – ή την ευθύνη! Δεν συνάντησα ως τώρα κάποιον που να σκέφτηκε να τις κάνει ηρωίδες με σάρκα και οστά, να περιγράψει πώς αισθάνονται και δρουν· ακόμα και οι εικονογράφοι τους τις απέδιδαν με μια λάμπα! Εδώ αποκαθίσταται η μέγιστη αυτή παράλειψη.

Ο λόγος φυσικά για τις ιδέες, που, ανάλογα με την περίσταση, μπορεί να είναι ξαφνικές, έξυπνες, πρωτότυπες, τολμηρές, λαμπρές, ανόητες και κυρίως φαεινές. Αυτές τις τελευταίες ήθελα πάντα να τις γνωρίσω και να μάθω πώς έρχονται και πού τις βρίσκει κανείς. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Που ζει μια Φαεινή Ιδέα; Μα στον κόσμο των Ιδεών, μαζί με χιλιάδες άλλες Ιδέες, νέες και παλιές, λογικές και τρελές, και πάει λέγοντας. Είναι θέμα χρόνου να την αγγίξει η αναπόφευκτη πλήξη και να φύγει για τον κόσμο των Ανθρώπων. Εκεί την περιμένει η ιδανική πορεία στη ζωή κάθε Ιδέας: να αναζητήσει τον Άνθρωπο που θα την μεταμορφώσει σε πράξη και να μοιραστούν την ίδια ευτυχία.

Και το ταξίδι αρχίζει. Πρώτα προσγειώνεται στο αυτί ενός καλοντυμένου κυρίου ως μεγαλεπήβολο σχέδιο για μια ωραία γέφυρα αλλά μένει για καιρό παρατημένη κι απραγματοποίητη. Σα να μην έφτανε αυτό, δεν μπορεί ν’ αλλάξει κουβέντα με ανάλογες Ιδέες εκεί μέσα, κι έχει και τις εικόνες του ίδιου που γέμιζαν το κεφάλι του. Βλέπετε, έπεσε σε υπουργό! Ευτυχώς αποδρά κατά την επίσκεψή του στον φούρνο και βρίσκει ζεστασιά στο μυαλό του φούρναρη που μόλις έχει συλλάβει την ιδέα ενός νέου ζυμαριού. Και απολαμβάνει και το μασάζ του! Αλλά ζυμάρι χωρίς ψήσιμο δε νοείται κι η Ιδέα ευτυχώς διαφεύγει την τελευταία στιγμή. Έτσι νόμιζε… Το μυαλό του τυχαίου περαστικού είναι σκοτεινό και γεμάτο καταστροφικές Ιδέες για να μην πούμε για τους σκελετούς άλλων Ιδεών. Και πώς αλλιώς, αφού ο ίδιος είναι ο Ερρίκος φον των Μεγάλων Καταστροφών. Όμως…

Εκείνη ήταν μια Φαεινή Ιδέα! Έπρεπε να πιστέψει στον εαυτό της. Να αφήσει το φως που έκλεινε μέσα της να φωτίσει αυτούς τους σκοτεινούς διαδρόμους. Έκλεισε τα μάτια της και συγκεντρώθηκε στη δική της λάμψη. Όταν τα άνοιξε, το σκοτάδι της φάνηκε διάφανο.

Κι ύστερα μεταπηδά στο μυαλό-γκαρσονιέρα ενός ποντικού που ροκανίζει εκκωφαντικά και στο κεφάλι της συγγραφέως Ερμιόνης Εμπνευσμένης, το γεμάτο με συνωστισμένες Ιδέες, που προφανώς περιμένουν να γίνουν ιστορίες. Αλλά όταν φτάνει στην πρώτη σειρά βλέπει έναν τεράστιο δράκο που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του, καθότι έπεσε στην περίπτωση λογοτέχνισσας περιπετειωδών ιστοριών.

Ξανά στον αέρα, αυτή τη φορά πάνω σε μια αλογοουρά μικρής μαθήτριας. Εκεί βρίσκει μια άδεια γωνιά και, επιτέλους μεταμορφώνεται σε επινόηση που της ταιριάζει, αλλά δεν αποκαλύπτω, μόνο ομολογώ πως πολύ θα ήθελα να είχα κι εγώ στην δική μου θητεία στο δημοτικό. Αλλά θα φροντίσω να την διαδώσω, γιατί δεν είναι μόνο απόλυτα εφικτή αλλά και πολύτιμη σε μικρούς, μεγάλους, σε μικρούς που θα γίνουν μεγάλοι και σε μεγάλους που θα γίνουν μικροί.

Σπάνιο το εύρημα, επιθυμητή η κάθε προσωποποίηση μιας αφηρημένης έννοιας με τις ανάλογες εικονοπλασίες λέξεων και φράσεων που συχνά χρησιμοποιoύμε, ταιριαστή εικονογράφηση κι ένα μυρωδάτο οικολογικό χαρτί. Μου αρέσουν οι ιστορίες που μπορούν να συνεχίζονται επ’ άπειρον. Ήδη σκέφτομαι στις δικές μου πια διηγήσεις, σε πόσα ακόμα κεφάλια μπορεί να ταξιδέψει μια Ιδέα μέχρι να βρει εκείνο που της αξίζει. Κι έτσι η συγγραφέας μάς δίνει τη σκυτάλη, να γίνουμε ακόλουθοι προφορικοί συγγραφείς και εμπνευσμένοι αφηγητές. Και στο εξής, όποτε νοιώθω ένα ελαφρύ γαργάλημα στο αυτί ή θέλω να ξύσω το κεφάλι μου, θα έχω το νου μου. Γιατί μπορεί μια ιδέα να θέλει να δηλώσει την ευγενική της παρουσία!

Εκδ. Ψυχογιός, 2018, 42 σελ., Εικονογράφηση: Στάθης Πετρόπουλος, [Σειρά Βατόμουρο / 7-8 ετών], [Ευέλικτη ζώνη – Φιλαναγνωσία], οικολογικό χαρτί.

Στις εικόνες: Στις εικόνες: 1. Τέρμα στην παραδοσιακή εικονογράφηση της Ιδέας ως λάμπας! / 2. Οι κίνδυνοι μιας Ιδέας στο μυαλό περιπετειώδους συγγραφέως (εικονογράφηση του Στάθη Πετρόπουλου από το βιβλίο) / 3. Κάπως έτσι φαντάζομαι την τυχερή μικρή μαθήτρια που φιλοξένησε εν αγνοία της την εδώ Ιδέα / 4. Οι Ιδέες βρίσκονται παντού κι είναι πολύχρωμες, άρα ας έχουμε το νου μας (ανοιχτό).

Δημοσίευση και στο Πανδοχείο των παιδιών, εδώ.