Jory John & Benji Davies – Εντάξει, λέμε!

Αταίριαστοι και όμως ταιριαστοί

Η φωτεινή (σχεδόν κάτασπρη) μέρα από το πρωί (εντάξει, από την αρχή) φαίνεται: ξέρουμε καλά ότι οι ήρωες που μας έρχονται δυο δυο, δίδυμο σε αγαστή συντροφιά, δεσμευμένοι με αμοιβαία αγάπη και ενίοτε άλλη τόση εξίσου αμοιβαία ταλαιπωρία, συχνά αποτελούν χαρακτήρες ιδιαίτερης ευθυμίας. Από τα δίδυμα της αξέχαστης μαυρόασπρης βωβής κωμωδίας (ποιος σταμάτησε ποτέ να βλέπει Laurel και Hardy;) μέχρι τις ακόμα λαμπρότερες μαυρόασπρες ελληνικές ταινίες και μερικές έγχρωμες αμερικάνικες (κι έχω τουλάχιστο ένα τρίμηνο να δω Jack Lemmon και Walter Matthau), μια σειρά από αξέχαστα ζεύγη χαρακτήρων συνυπάρχουν σε πλήρη αντιστικτική αντίθεση και προς μεγάλη μας ευφορία.

Ιδού λοιπόν το νέο ντούο της πλήρους διαφοράς: ο μικρόσωμος λευκός πάπιος και ο τεράστιος καφέ αρκούδος, ο αεικίνητος και ο χαλαρός, ο έξω καρδιά και ο μέσα διάθεση, ο απαιτητικός και ο υποχωρητικός. Είναι, βέβαια γείτονες «παλιόφιλοι» που αυτή τη φορά καλούνται να ζήσουν μαζί μια χιονισμένη μέρα. Όταν ο πάπιος, λοιπόν,  ξυπνάει ένα πρωί και αφού τηρήσει την καταγεγραμμένη του τελετουργία (στην οποία περίοπτη θέση έχει κι ένας εμψυχωτικός μονόλογος) αντικρίζει τα πάντα βυθισμένα στη λευκότητα του χιονιού, δεν μπορεί να μη σπεύσει να ενημερώσει τον φίλο του. Τι φυσικότερο από το να ανοίξει το πλησιέστερο ισόγειο παράθυρο, μέσα από το οποίο ο αρκούδος παίρνει το μπάνιο του και δεν έχει καμία διάθεση να βγει να παγώσει;

Είπαμε όμως πως ο πάπιος είναι επίμονος και αφού πρώτα κλείσει το μάτι στους πιο παρατηρητικούς, τον σέρνει έξω προτού καν στεγνώσει και του προτείνει μια σειρά δραστηριοτήτων, ενώ η μόνιμη αντίδραση του αρκούδου είναι ένα βαριεστημένο όχι ή μια ανόρεχτη συμμετοχή. Και όταν ο πάπιος επιχειρεί μονομερή χιονοπόλεμο, τα γεγονότα εξελίσσονται με ραγδαία ταχύτητα. Το κρύωμα και το φτάρνισμα του αρκούδου οδηγεί στο τράνταγμα της στέγης και το καταπλάκωμά του από το χιόνι. Τέρμα, ώρα για επιστροφή, κι ας απολογείται ο πάπιος πως ήθελε απλά να ζήσει τη μαγεία του χειμώνα με τον φίλο του.

Επιτέλους στο σπίτι λοιπόν ο αρκούδος. Μόνος του; Όχι βέβαια. Ο πάπιος θέλει να τον φροντίσει και δεν θέλει αντιρρήσεις. Τον τυλίγει με κουβέρτες (παντού εκτός από τα μάτια), του μαγειρεύει σούπα (μέσα από την κατσαρόλα), του βάζει κρύα κομπρέσα (αλλά και ζεστή), του διηγείται ιστορία από την παιδική του ηλικία (όταν ήταν ένα αυγό με πόδια), του φρυγανίζει ψωμί (που βγαίνει κάπως καμένο), του βάζει θερμόμετρο (ελαφρώς άγαρμπα), του διαβάζει από ένα περιοδικό (από Τα νέα της λίμνης!), τον ταΐζει – και ο αρκούδος δεν αντέχει, ξεσπάει, φωνάζει, τον διώχνει. Εξάντλησε όλη την ψυχραιμία του, έγινε τόσες φορές σαφής, τι παραπάνω να κάνει;

Με σκυμμένο το κεφάλι ο πάπιος αποχωρεί αλλά έχει ήδη κι αυτός αρρωστήσει – και ποιος θα τον φροντίσει τώρα; Δεν τολμάει φυσικά να πάει απέναντι οπότε ανεβαίνει στη στέγη για να γράψει στα χιονισμένα κεραμίδια μια παράκληση προς τον αρκούδο. Μετά γκρεμοτσακίζεται αλλά όλα τα έχει δει ο γείτονάς του. Κι έτσι όταν ο πάπιος, σωριασμένος στην πολυθρόνα, ακούει θόρυβο στην κουζίνα ξέρει καλά ότι ο αρκούδος έχει έρθει και μπορεί να του δώσει του κόσμου τις παραγγελίες. Στην τελευταία εικόνα ο αρκούδος, απρόθυμος και κουρασμένος όπως πάντα, έχει βάλει την ποδιά του και αποδέχεται πως είναι «σειρά» του να τον φροντίσει.

Μπορούν λοιπόν τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες να συνυπάρξουν! Μπορεί κανείς όταν υπάρχει αγάπη, ή, έστω, και απλή γειτονία, να μοιραστεί αισθήσεις, να δοκιμάσει παιχνίδια, να ζήσει κάτι πρωτόγνωρο. Είναι διαφορετικό όταν βιώνεις από κοινού μια εμπειρία. Κι όταν ένας από τους δυο ασθενήσει, τότε ο άλλος μπορεί να τον διασκεδάσει με πλείστους τρόπους και να τον ανακουφίσει, αλλά και το αντίστροφο, στον αέναο κύκλο της ζωής.

Ο Jory John στην συνεργασία του με τον εικονογράφο Benji Davis σκέφτηκε μια σειρά συνύπαρξης των δυο κυρίων στις τέσσερις εποχές του χρόνου. Κι έτσι δεν θα τους χάσουμε, αφού στις καλοκαιρινές τους σελίδες ο πάπιος δεν θα μπορεί να κοιμηθεί, στην ανοιξιάτικη θα πρέπει να συνδυαστούν οι επιθυμίες τους για ένα ωραίο πρωινό και στο φθινόπωρο θα μοιραστούν μια εξόρμηση στην φύση. Οι χαρακτήρες σχεδιάζονται με σπαρταριστό τρόπο, με ανάγλυφη την χαώδη διαφορά τους: εδώ ο ενεργητικός κι εκεί ο πιο κουλ, εδώ ο συντροφικός και παραπέρα ο πιο αυτάρκης. Μπορεί η λευκότητα του χιονιού να κυριαρχεί στο φόντο, αλλά όταν εστιάζονται τα σπίτια τότε τα χρώματα εκρήγνυνται: κατακίτρινο οι εσωτερικοί τοίχοι του πάπιου, πορτοκαλί οι εξωτερικοί, μπλε και κόκκινοι εκείνοι του αρκούδου.

Ηλικίες: 3+ αλλά η δική μου δίχρονη το διαλέγει από τα πρώτα.

Εκδ. Παπαδόπουλος, 2020, σελ. 40, μτφ. Μάνος Μπονάνος [Alright already. A snowy story, 2018].

Δείγματα έργων του συγγραφέα και του εικονογράφου αντίστοιχα εδώ και εδώ.

Δημοσίευση και στο Πανδοχείο των παιδιών, εδώ.