Άγγελος Αγγέλου / Έμη Σίνη – Κι εμείς καλύτερα!

Εξωφρενική ονειροφαντασία!

Τα βιβλία για παιδιά ολοένα και πολλαπλασιάζονται και αυτό μας συμφέρει, πέρα από τα αυτονόητα, και για έναν λόγο παραπάνω: μερικοί ευφάνταστοι συγγραφείς αναζητούν νέες φόρμες και ακόμα πιο πρωτότυπη γραφή. Οι δυο συγκεκριμένοι συγγραφείς, βέβαια, είναι σεσημασμένοι της ευφάνταστης δημιουργίας, καθώς μας έχουν ήδη κοινωνήσει Έναν Κόσμο Ανάποδα. Αναφέρομαι βεβαίως στον απολαυστικό δίσκο του 2008 με μουσική του Αγγέλου και στίχους της Σίνη. Και τι δε γίνεται εκεί μέσα! Η μάγισσα Σκουποξυλάνθη παρασκευάζει ένα μαγικό φίλτρο για να κρύψει μια ελίτσα της, ο κύριος ο Γρουσουζέλος είναι «πάντα γκαντέμης μα ευτυχής», ο Μπομπ ο Χαμαιλέοντας περπατάει τρέμοντας, στην Δίαιτα δια φωνής Σπύρου Σακκά συνυπάρχει σε μια παλιά μια ολόκληρη γενιά γλυκών συνυπάρχει και γενικώς παντού τα πάντα γίνονται ανάποδα.

Εδώ το ανάποδο, το αντίστροφο και το παράλογο κυριαρχούν ακόμα περισσότερο, καταλήγοντας όμως σ’ ένα καθαρτήριο τέλος.  Πως μπορεί λοιπόν καταρχήν μια ιστορία να γίνει πλήρως ανορθόδοξη; Να τελειώσει στην πρώτη σελίδα, κι αν φέρουμε αντίρρηση, στην δεύτερη, στην τρίτη, και ούτω καθεξής. Να πούμε όποτε θέλουμε το «Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!» και να αποχαιρετήσουμε. Ευτυχώς στα σημεία αυτά μπορούμε να προβάλλουμε αντίρρηση και η ιστορία να συνεχίζεται, ακόμα κι αν βλέπουμε πως οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, δυο αδέλφια, ο Πάνος και η Λένα, σηκώνονται για πρωί μέσα στη νύχτα, προχωρούν θαρραλέα δηλαδή με τρόμο, βλέπουν Δεκέμβρη μήνα τα πάντα ανθισμένα, και γενικώς τα πάντα γίνονται ακριβώς όπως δεν τα ξέραμε.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουν βγει στην περιπέτεια που δεν γνωρίζουν τι τους επιφυλάσσει. Διασχίζουν κατακόκκινα δάση, φτάνουν σε μια αποβάθρα φυλασσόμενη από έναν πειρατή με φούξια σαμπό που κραδαίνει μια οδοντόβουρτσα αντί για χατζάρα, μπαίνουν σε μια βάρκα που θυμίζει (αν δεν είναι) μπανιέρα, εντοπίζουν μούμιες που μιλάνε στο τηλέφωνο και ιερογλυφικά που κρύβουν μηνύματα (ή μαθήματα γλώσσας) και συναντούν τους παράξενους Πανολεναμάγιας, μια φυλή μικροσκοπική μεν, ελαφρώς απειλητική δε. Και ακριβώς επειδή δε νοείται περιπέτεια χωρίς λίγη αγωνία και κάποιον εχθρό, έστω και αστείο, η μητέρα των δυο παιδιών δεν είναι μόνο αιχμάλωτη της λιλιπούτειας αυτής φυλής αλλά και ετοιμάζεται να μεταλλαχθεί σε όμοιά τους.

Και γιατί ειδικά η μητέρα τους; Επειδή απλούστατα πέρα από τον αυτονόητο ακατάλυτο δεσμό, είναι το τελευταίο πρόσωπο που είδαν, καθώς τους διάβαζε μια ιστορία προτού κοιμηθούν και … ονειρευτούν όλα τα παραπάνω, γιατί, πώς δεν το σκεφτήκαμε, όλα τα αδιανόητα στα όνειρα κάλλιστα συμβαίνουν, όπως άλλωστε και στα παιδικά βιβλία, άρα εδώ το αξίωμα εφαρμόζεται εις διπλούν. Άλλωστε, τα ίδια τα βιβλία είναι τα μόνα που μπορούν να ξυπνήσουν ιδέες, να καλλιεργήσουν εικόνες, να εμπνεύσουν περιπέτειες, να μας φουντώσουν την φαντασία. Γιατί είναι η ίδια η φαντασία που δεν έχει καμία ανάγκη από τα όνειρα για να υπάρξει και να πλάσει ιστορίες σαν κι αυτήν, όπου τα πάντα εξελίσσονται απρόσμενα, οι λέξεις παίρνουν νόημα αντίστροφο και οι καταστάσεις γίνονται έως και εξωφρενικές.

Στο τέλος τα δυο αδέλφια μπορούν επιτέλους να απολαύσουν αυτό για το οποίο τους προετοίμασε η προ του ύπνου ανάγνωση: να κοιμηθούν με ωραίες χρωματιστές εικόνες και να ξεκουραστούν. Η γραμμική μας ιστορία τελείωσε, το ίδιο και η ονειρική τους περιπλάνηση. Σίγουρα; Μα στον ύπνο δεν είναι που έρχονται τα όνειρα; Είναι βέβαιο ότι οι ιστορίες κλείνουν όταν κλείσουμε το βιβλίο; Σταματάει ποτέ η φαντασία; Τελειώνει ποτέ ένα παραμύθι; Ο εικονογράφος αποδίδει καταλλήλως το φαντασιώδες και αναπάντεχο της ιστορίας και οι αναγνώστες καλούνται να φτιάξουν την δική τους απίστευτη ιστορία!

Εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας

Εκδ. Παπαδόπουλος, 2022, σελ. 32

Ηλικίες: 3-7

Δημοσίευση και στο Πανδοχείο των παιδιών, εδώ.