Ο καταναγκασμός της τελειότητας

Η μικρή «περιπέτεια» των πρωταγωνιστών εδώ αναδεικνύει ένα μεγάλο, περίκαυστο θέμα της εποχής, το οποίο ακόμα δεν έχει αποτελέσει αντικείμενο ευρείας ιστόρησης και εικονογράφησης στα βιβλία για τις μικρές ηλικίες: την υποχρέωση της ομορφιάς, τον καταναγκασμό της τελειότητας. Αυτός ο Μονόκερος, λοιπόν, είναι τέλειος – σπάνια εμφάνιση, πλούσια χαίτη σε όλες τις αποχρώσεις του μωβ, χρυσοκίτρινα πέταλα, φούξια αυτιά, λευκή οδοντοστοιχία. Οι τρεις εξίσου μονόκεροι φίλοι του, μια γάτα, ένας παπαγάλος και μια σαύρα τον θαυμάζουν και τον εξυμνούν, υπενθυμίζοντας διαρκώς την τελειότητά του. Η γάτα θέλει να τον ζωγραφίσει για να απαθανατιστεί αυτή η τελειότητα. Κι εκείνος κατά τις επιθυμίες της, στέκεται σαν άγαλμα, προσπαθώντας να είναι τόσο τέλειος όσο τον βλέπουν οι άλλοι.

«Τα πάντα πάνω του είναι υπέροχα», «Είναι πιο όμορφος απ’ όλους» – κι όσο οι σχετικές φράσεις δίνουν και παίρνουν τόσο εκείνος πασχίζει να τις δικαιώσει. Όμως η ζωγραφιά κάπου κολλάει και ο μονόκερος με ανησυχία αλλάζει πόζα, λυγίζει πόδια, τεντώνει λαιμό, αλλάζει στάσεις. Το σφίξιμο και η αγωνία είναι εμφανή στο πρόσωπό του. Ευτυχώς, οι φιλοφρονήσεις συνεχίζονται, μέχρι και ποίημα θέλουν να γράψουν για την ομορφιά του. Αλλά και πάλι κάτι λείπει, λέει η ζωγράφος, κι αυτός στροβιλίζεται, στριφογυρίζει, καλπάζει. Ευτυχώς το έργο ολοκληρώθηκε – η ψιψίνα ζωγράφισε ακριβώς ό,τι έβλεπε.

Αλλά το μοντέλο της αποδόθηκε με μια περίτεχνη ροζ στάμπα πίσω, κάτω από την ουρά, γιατί μ’ όλες εκείνες τις αλλαγές στάσης, κάθισε πάνω σ’ ένα σωληνάριο με μπογιά. Η σαύρα κι ο παπαγάλος ξεκαρδίζονται, η ομορφιά του μονόκερου γελοιοποιήθηκε. Ο ίδιος ψάχνει μέρος να κρύψει την ντροπή του, νοιώθει υπεύθυνος για το αποτυχημένο έργο τέχνης κι «ένας μεγάλος, άσχημος γκαφατζής». Η ψιψίνα ως καλή του φίλη τον παρηγορεί, να μην τους δίνει σημασία, αλλά εκείνος εξομολογείται την δική του αλήθεια: Δεν τον νοιάζει που τον είδαν οι δυο αλλά που τον είδε η ψιψίνα και πώς αν δεν είναι τέλειος θα την χάσει από φίλη. Μήπως πρέπει κι εκείνη να πει αντίο στην υποχρεωτική τελειότητα; Αν ο μονόκερος δεν είναι άψογος χάρη σε μια μπογιά, τότε σειρά της να βουτήξει σ’ έναν γεμάτο με τέτοια κουβά, να λερωθούν κι οι δυο και να ομολογήσουν ο ένας στον άλλον την αγάπη τους. Γιατί όταν οι φίλοι είναι μαζί, «μπορεί να είναι οτιδήποτε». Κι αν κρίνω απ’ το τελευταίο εσώφυλλο, και η σαύρα και ο παπαγάλος επιλέγουν μπογιάτισμα και ατέλεια!

Σε μια εποχή όπου τα παιδιά μαθαίνουν πως οφείλουν να είναι όμορφα και αλάνθαστα, απαστράπτοντα και άψογα, οι τέσσερις φίλοι μας δείχνουν πως ο σχετικός καταναγκασμός μας φορτώνει άγχος και μας οδηγεί στην λάθος σκέψη πως οι φίλοι μας θέλουν ακριβώς για όλα αυτά, με αποτέλεσμα να συντριβόμαστε όταν αισθανθούμε πως δεν ανταποκρινόμαστε στην «εικόνα» μας. Η φιλία και η αγάπη, όμως, λειτουργούν ανεξάρτητα από τα ωραία χαρακτηριστικά και τις περίλαμπρες πόζες· αντίθετα, δημιουργούνται επειδή μας ενώνουν τα ίδια συναισθήματα και ατσαλώνονται με την συνύπαρξη.

Η εικονογράφος ξεγυμνώνει τα έργα της από κάθε φόντο, αφήνοντας τους ήρωές της στην λευκότητα, για να δείξουν τα δικά τους βαθύτερα χρώματα. Το εξώφυλλο είναι ανάγλυφο με ανεπαίσθητη χρυσόσκονη και οι σελίδες γυαλιστερές. Σύμφωνα με μια φράση της φτιάχνει βιβλία γιατί αυτά είναι που κάθονται δίπλα σου και σου ψιθυρίζουν “είσαι εντάξει, είμαι εγώ εδώ, άσε με να σου πω μια ιστορία. Είναι σαν μια αγκαλιά που γίνεται στέρεη. Αυτή είναι η δουλειά μου, κατασκευάζω στέρεες αγκαλιές”.

Εικονογράφηση:  LeUyen Pham [Λέουγεν Φαμ]

Εκδ. Διόπτρα, 2023, μτφ. Αναστασία Αθηναίου, σελ. 48 [Itty-Bitty-Kitty-Corn, (Book #2)]

Ηλικίες: 3+

Iστοσελίδα της συγγραφέα, εδώ.

Δημοσίευση και στο Πανδοχείο των παιδιών, εδώ.

Τι Λέσχη Μυστηρίου είναι αυτή; Καταρχήν οι δυο αυτές λέξεις διεγείρουν την περιέργεια και προσκαλούν σε περιπέτεια. Ας δούμε προτού εμπλακούμε τι πληροφορίες έχουμε για τα μέλη της. Υπάρχει ένα κορίτσι, ονόματι Τζούλια, που δεν τρομάζει με τίποτα, λατρεύει τα αστυνομικά βιβλία, παθιάζεται με τις επικίνδυνες υποθέσεις και μπορεί να πουλήσει ψυγείο σε Εσκιμώο. Δίπλα της, ο εξ αγχιστείας αδελφός της Τζούλιο, εξπέρ στην πληροφορική και την τεχνολογία. Και ανάμεσά τους, η αρχι-ντετέκτιβ κυρία Φλέτσερ, ο γάτος Δόκτωρ Γάτσον, που γεννήθηκε κουρασμένος και δεν αφήνει το χουζούρι του παρά μόνο για φαΐ (φυσικά όχι γατοτροφή), πάντως, ενίοτε, επιδεικνύει και αποδεικνύεται μέγιστο αστυνομικό δαιμόνιο, και ο μικροκαμωμένος σκύλος Σέργουφ, με ανάλογες ικανότητες στην επικοινωνία και την αντίληψη των ανθρώπινων συναισθημάτων, οπωσδήποτε δε σκανδαλιάρης και φωνακλάς.

Η συντροφιά βρίσκεται σε διακοπές όταν τους πλησιάζει συντετριμμένος ο ντετέκτιβ Ρουμπέν Παστελίτο για να τους αναθέσει μια υπόθεση. Ο αποθανών θείος του Χουανίτο έχει εδώ και μερικές εβδομάδες αφήσει στον ίδιο και την αδελφή του μια πολυτελή έπαυλη, στην οποία φαίνεται πως κατοικεί και το φάντασμά του. Δεν πίστευε, ως τώρα στα φαντάσματα, μέχρι που τα άκουσε. Η Λέσχη αναλαμβάνει την υπόθεση και ερευνά το παρελθόν του Θείου-Φαντάσματος: παλιός χολιγουντιανός ηθοποιός ταινιών τρόμου, τόσο τρομακτικών που μετά από μία οι άσπονδοι ετεροθαλείς αδελφοί κοιμήθηκαν χέρι χέρι, πράγμα που δεν θέλουν καν να θυμούνται. Γνωστός και ως Τζόνι Στρίγκλος, ήταν πάντα ένας κακότροπος άνθρωπος.

Φτάνουν στην έπαυλη όχι ως ντετέκτιβ αλλά ως μάγειρες και συνοδοί δραστηριοτήτων μαζί με τα ζωάκια τους, ώστε να μην τρομάξουν οι άλλοι ένοικοι: η εξαιρετικά αδύνατη σύζυγός του Καγετάνα, η πυκνόφρυδη αδελφή του Χοσέφα και τα αντίστοιχα μικρά τους, Καρλίτος και Φερνάντα που τρώγονται, καλή ώρα, σαν το σκύλο με την γάτα. Κατά τα ειωθότα, όλοι συγκροτούν τον πρώτο κατάλογο υπόπτων, μαζί με τον Μπομπ τον κηπουρό. Και φυσικά ο ίδιος ο εκλιπών, που είχε θέσει ως όρο όχι μόνο να μοιραστούν όλοι την έπαυλη αλλά και να κρατηθεί ο κηπουρός στη θέση του. Μήπως η οικογένεια έκανε το φάντασμα για να τον διώξει; Μοχθηρά δείπνα, φασαριόζικες συνομιλίες, αλληλοκατηγορίες, αναχωρήσεις κι επιστροφές, το φάντασμα παίρνει την φωνή του ρόλου που έπαιζε στις ταινίες ο φευγάτος Θείος και η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο. Η ομάδα ενεργοποιεί όλες της τις δυνάμεις (στον σκύλο δεν αρκεί παρά ένα ξύσιμο στην κοιλιά του) και ο ένοχος ξεσκεπάζεται κυριολεκτικά από το σεντόνι του.

Στα προηγούμενα βιβλία της σειράς, μεταξύ άλλων,  οι υπέροχοι τέσσερις αντιμετώπισαν «Το βακτήριο της φαγούρας (ήδη ξύνονται από το εξώφυλλο), πέρασαν γιορτές τραγουδώντας «Ω έλατο, μυστήριο που μας φέρνεις», υπέστησαν επίθεση από ψείρες, μπλέχτηκαν σε ένα «Μυστηριώδες παιχνίδι», αλλού σε «Μια παράξενη απαγωγή», άλλοτε σε μια «Στημένη παγίδα», τα έβαλαν με επιδρομές ποντικών, έζησαν μια «Περιπέτεια στο τσίρκο», και επέλυσαν την «Υπόθεση καραμέλα». Κάθε εξώφυλλο και άλλο χρώμα, κάθε βιβλίο και άλλη δράση μαζί με γέλιο, ευφυΐα, ολοζώντανους διαλόγους και αναρίθμητες γκριμάτσες. Οι αναγνώστες μυούνται ολοένα και περισσότερο στην επίλυση των γρίφων αλλά και στην αγάπη των «αστυνομικών» ιστοριών. Τα μαυρόασπρα α λα καρτούν σχέδια της εικονογράφου διάσπαρτα εδώ κι εκεί στις σελίδες, συμπληρώνουν την νουάρ ατμόσφαιρα.

Εικονογράφηση: Nuria Aparicio

Εκδ. Διόπτρα, [A’ έκδ. 2022], 7^η χιλιάδα, μτφ. Τιτίνα Σπερελάκη, σελ. 92 [Perrock Holmes, El fantasma de la mala leche, 2021]

Ηλικίες: 7+

Δημοσίευση και στο Πανδοχείο των παιδιών, εδώ.