Haruki Murakami – Kafka on the shore (2002), Alain Robbe Grillet – Le voyeur (1955), Frantz Kafka – The trial (1925). H πολλαπλότητα των πραγμάτων στο εξώφυλλο – τα ψάρια στο όνειρο της γάτας, τα μάτια στην εσωτερική δίκη, οι τρύπες στη διάτρητη επιφάνεια – απορροφάται στην ελλειπτική γραφή στο εσωτερικό.

                                                                                                                                                                                                            Siri Hustvedt – The summer without men (2011), Carol Anshaw – Aquamarine (1992), Amélie Nothomb – Human Rites [Les combustibles] (1994). Με ένδυμα τα γράμματα, το μπανιαρό ή τη γύμνια. Με τίτλους, μια ολόκληρη προσωπική τελετουργία. Με σώματα ιπτάμενα, ανοιχτά ή περίκλειστα. Με βουτιές στον αέρα, στο νερό ή στον ίδιο τον εαυτό. Οι γυναίκες συγγραφείς δίνουν πρόσθετες ζωές στις γυναίκες ηρωίδες τους.