Ένας ολόκληρος άγνωστος κόσμος, εκείνος του Πορτογαλικού Υπερρεαλισμού ανοίγει στο αφιέρωμα του τεύχους. Ήδη από την εποχή του πρώτου «Μανιφέστου» του Μπρετόν (1924) το πορτογαλικό έδαφος ήταν εύφορο για την υποδοχή αυτής της νέας λεκτικής λαίλαπας, καθώς ο συμβολισμός και ο φουτουρισμός είχαν βλαστήσει στις αρχές του αιώνα, και η αντισυμβατική τους παρουσία, κυρίως δια του Fernando Pessoa και του ετερωνύμου του Ricardo Reis και άλλων ήταν ήδη αισθητή. Τα στρατιωτικά πραξικοπήματα του da Costa το 1926 και του Salazar το 1933 και το καθεστώς «επιτηρούμενης» ελευθερίας που επέβαλαν, προσέλκυσαν αν μη τι άλλο, δεκάδες νέους θεράποντες του είδους. Πλήρες πανόραμα συγγραφέων, έργων, κινημάτων, περιοδικών.

Πέρα από σουρεαλιστικές εμπνεύσεις, υπάρχει ένας Ισπανός Χριστός γεννημένος στην Ταγγέρη, αν δεχτούμε το δημοσιευόμενο εδώ διήγημα του Miguel De Unamuno. Το υπόλοιπο «Φυλλάδιο» χρωματίζουν οι Ορέστης Αλεξάκης, Βασίλης Καραβίτης, Γιώργος Κάρτερ, Εύα Μοδινού κ.ά. με ποιήματα και οι Χρήστος Χατζήπαπας και Γιώργος Τζεβελάκης με πεζά καθόλου «πεζά». Ακόμα, δοκίμια για την μυθολογία του προλεταριακού έρωτα (Λαπαθιώτης – Καβάφης), μια θεωρητική κατάθεση του Φίλιππου Δρακονταειδή κ.ά. [125 σελ.]

Πρώτη δημοσίευση: mic.gr

 

Ιδού ο νυκτίος (Φ.) έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, με κείμενα γραμμένα σε νυχτερινό φόντο που δεν διαβάζονται όμως εν μια νυκτί. Άλλωστε σύμφωνα με τον Τρότσκι είναι Η νύχτα που αποφασίζει, όπως τιτλοφορεί κείμενό του για την κρίσιμη νύχτα που προηγήθηκε της κατάληψης της Πετρούπολης από τους Μπολσεβίκους, τον Οκτώβριο του 1917. Ακολουθεί απόσπασμα από την πνευματώδη και ηδυπαθή Καρμίλλα του Joseph Sheridan Le Fanu, τον πρώτο εξέχοντα θηλυκό βρυκόλακα της λογοτεχνίας, αλλά και κείμενο εκείνης που θεωρήθηκε η μετεμψύχωσή της, της Annie Le Brun (Παριζιάνας υπερρεαλίστριας και μελετήτριας του Ντε Σαντ), για τις υπέργειες και υπόγειες σχέσεις του Υπερρεαλισμού με το Γοτθικό Μυθιστόρημα.

Η νύχτα προχωράει με διήγημα της πάντα απρόβλεπτης σουρεαλίστριας και ζωγραφίστριας Leonora Carrington (φωτ.) και δοκίμια περί της νυκτός στον Συμβολισμό, για τα καιρικά φαινόμενα στην Λογοτεχνία της Φρίκης, για την Γυναίκα – Βαμπίρ στις παραδόσεις και τη λογοτεχνία, τις θαμμένες παγανιστικές εορτές (από τον Sol Incvitus ως τα χειμερινά Saturnalia) και την κατά Fernando Pessoa Ώρα του Διαβόλου. Προτού ξημερώσει έχουμε διασχίσει ένα ένθετο κυπριακών ιστοριών και χαρακτικών περί καλικαντζάρων, διηγήματα, ιστορίες, αφηγήσεις και ποιητικά κείμενα από συνεργάτες και νυχτοφύλακες του Φαρφουλά, τον Κόσμο των σκιών (φωτογραφική ενότητα) και 18 νυχτερινά χαϊκού από την – υπό 2η έκδοση– ανθολογία του Χρήστου Τουμανίδη. Στο τεύχος έχει εισχωρήσει αυθαίρετα ειδική εφημερίδα υπό τον ύποπτο τίτλο Η Ηχώ της Αεραλάνδης, αφιερωμένη στις εικοσαετείς αναπνοές των μουσικών – κολλεκτιβιστών Αέρα Πατέρα με κείμενα ιστορικού, μουσικοτραγικού και επετειακού (Δ.Ε.Α.Π – Διεθνές Έτος Αέρα Πατέρα) ενδιαφέροντος. Επισκεπτήριο: http://farfoulas.blogspot.com/. [77 σελ.]

Πρώτη δημοσίευση: εδώ.