Ο αληθινός πλούτος

Θυμάμαι από τα βαθιά παιδικά μου χρόνια τις βόλτες με τον παππού μου στον Βασιλικό, όπως τον λέγαμε τότε, νυν Εθνικό Κήπο. Τις πάπιες με τα πορτοκαλί ράμφη σε αθόρυβες πλεύσεις, την ηχητική πανδαισία των αόρατων πουλιών στα δέντρα, μια σουσουράδα που είδαμε κάποτε να σουλατσάρει ακριβώς μπροστά μας – αλλά τίποτα δεν με είχε εντυπωσιάσει περισσότερο από ένα παγώνι που βγήκε από τα φυλλώματα, μας κοίταξε και άνοιξε θριαμβευτικά τα πολύχρωμα φτερά του. Μετά δεν είδα ποτέ, παρόλο που, ζώντας στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης άκουγα συχνά τα παγώνια της Μονής Βλαττάδων, αλλά μιλάμε για άλλη αίσθηση. Έκτοτε αναζητούσα την παρουσία του εκεί όπου συνέβαιναν όλα, μέσα στα βιβλία, αλλά δεν υπήρχε πουθενά. Έπρεπε να περάσουν δεκαετίες μέχρι να το βρω επιτέλους πρωταγωνιστή σε ιστορία χρωματιστή και περιπετειώδη. Προφανώς προϋπήρξε ως ήρωας σε πολλά άλλα βιβλία, αλλά αυτό εδώ είναι το πρώτο που γνωρίζω στον δικό μου μικρόκοσμο.

Πρόκειται για τον κύριο Παγώνη, που ωραίος, πλουμιστός και αγέρωχος καμαρώνει για την εμφάνισή του, ένας αδιαμφισβήτητος άρχων της ομορφιάς στο βασίλειο των πουλιών. Η βεντάλια των φτερών του φτάνει μέχρι τον ουρανό και κρύβει μέχρι και λίγο ήλιο. Έρχεται, λοιπόν, μια μέρα που ο κύριος Κόκορας του ζητά ένα και μοναδικό φτερό, επειδή έχει ραντεβού με μια δεσποινίδα κότα και θέλει να την εντυπωσιάσει. Κι όμως, ο κύριος Παγώνης, παρόλο που τα φτερά τού φτάνουν και του περισσεύουν, αρνείται, και δη εμφατικά λέγοντας: Δηλαδή επειδή εσύ θέλεις να εντυπωσιάσεις μια κότα θα χαλάσω εγώ το φτέρωμά μου; Η απάντηση αυτή δίνεται με τον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο σε όλα τα άλλα πτηνά που με την σειρά τους του ζητούν ένα φτερό: στον κύριο Μπάουερ που το θέλει για μια συνέντευξη, στον κύριο Στρουθοκάμηλο για να φτιάξει ένα κοστούμι, στην Πάπια για να ομορφύνει το καπέλο της, στην Χήνα για να περιποιηθεί την κούνια του μωρού της, στην Καρακάξα για να ξεσκονίσει το σπίτι, στο Περιστέρι για να κάνει αέρα, στον Κόρακα γιατί έτσι, κ.ο.κ. Φυσικά όλα αυτά τα πουλιά μια χαρά κατάφεραν να κάνουν αυτό που ήθελαν και χωρίς το φτερό του παγωνιού, όμως φρόντισαν να εκφράσουν στο Παγώνι την αρνητική του πράξη.

Ο δυνατός αέρας που φύσηξε λίγο αργότερα τα έστειλε σε κρυψώνες και φωλιές, όμως έτσι όπως είχε ανοίξει τα φτερά του ο κύριος Παγώνης δεν έβλεπε τι γινόταν γύρω του και ξεπουπουλιάστηκε ολόκληρος, χωρίς καν να το πάρει χαμπάρι. Πρέπει να φτάσει στα αυτιά του από την Κίσσα, την Γαλιάντρα, την Κάργια, την Κουρούνα για να αντιληφθεί το πάθημά του. Όμως χωρίς δεύτερη σκέψη τα πουλιά έρχονται να του προσφέρουν από ένα φτερό, πριν καν το ζητήσει: το Καναρίνι, το Αηδόνι, ο Αετός, το Γεράκι, η Νερόκοτα, η Κουκουβάγια, ο Γλάρος και άλλα και άλλα. Και γίνεται ξανά πολύφτερος και πλουμιστός αλλά και διαφορετικός, καθώς κατάλαβε πως δεν πήρε πίσω μόνο την μορφή του αλλά και την ζέστη, την ασφάλεια και πάνω απ’ όλα την φιλία και την αγάπη. Και το πολύτιμο μάθημα «Άμα δεν ξέρεις να δίνεις είσαι φτωχός κι ας έχεις να δώσεις. Άμα ξέρεις να δίνεις είσαι πλούσιος κι ας μην σου περισσεύουν». Α, και επειδή δεν χρειάζεται να κρύψεις κάποιον προκειμένου να φανείς εσύ περισσότερο εντυπωσιακός, όσο κι αν ξανάνοιξε τα φτερά του, δεν έκρυψε ποτέ τον ήλιο.

Όσο για μας, αντιλαμβανόμαστε ότι περιχαρακωμένοι στον κόσμο μας και στο ωραίο μας φτέρωμα δεν παίρνουμε είδηση τι γίνεται έξω από αυτόν και πως πολλά από τα προβλήματά του θα φτάσουν και σ’ εμάς· πως η δοτικότητα, η αλληλεγγύη, η υποστήριξη και η βοήθεια κάποιου που μας έχει ανάγκη αποτελούν την μεγαλύτερη περιουσία μας. Η εικονογράφος επιλέγει να δώσει έμφαση στις ζωγραφιές των πουλιών, που αποδίδονται με πρωτότυπο και διασκεδαστικό τρόπο και τονισμένα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Καθώς, μάλιστα, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε πληροφορίες για όλα αυτά τα καλοζωγραφισμένα πτηνά, στις τελευταίες σελίδες μας περιμένουν μικρά λήμματα για το καθένα, γραμμένα με τον απολαυστικό χιουμοριστικό τρόπο της συγγραφέα, σαν μια μικρή εννιασέλιδη εγκυκλοπαίδεια 27 λημμάτων!

Και επειδή σε κάθε κλείσιμο του βιβλίου οι νεαρές μου αναγνώστριες απορούν, «δηλαδή δεν θα δούμε κάτι άλλο από αυτό το βασίλειο των πουλιών;», χάρη στην μαγεία που πάντα συμβαίνει στον κόσμο της παιδικής λογοτεχνίας, όχι μόνο υπάρχει συνέχεια, αλλά αυτή είχε ήδη γραφτεί προτού εκδηλωθεί η παραπάνω επιθυμία: Ετοιμαστείτε για το βιβλίο «Δυο φτερά», από την ίδια συγγραφέα και τις ίδιες εκδόσεις, σύντομα και στα δυο Πανδοχεία!

Εκδ. Υδροπλάνο, 2021, σελ. 42

Εικονογράφηση: Νικολέττα Φιλιππίδη

Ιστοσελίδα της συγγραφέα: www.tassopoulou.gr

Ιστοσελίδα της εικονογράφου: www.nikolettafilippidi.gr

Η Κωνσταντίνα Τασσοπούλου κάποτε στο Αίθριο του Πανδοχείου, εδώ.

Μια αφήγηση του παραμυθιού, εδώ.

Δημοσίευση και στο Πανδοχείο των παιδιών, εδώ.