Οι φίλοι μας, το δεύτερο μας βλέμμα
«Πέρα από τον φράχτη, σε μια γωνιά του λιβαδιού, η Λία έψαχνε να βρει ένα κατοικίδιο…»: για άλλη μια φορά η αρχή ενός παραμυθιού που καλλιεργεί την προσμονή μιας ιστορίας, η κλήση της ανυπομονησίας, η πόρτα που ανοίγει στην περιπέτεια της κάθε ημέρας που πάντα θα συνδέεται με την έξοδο του παιδιού από το σπίτι. Αυτή τη φορά η ηρωίδα ετοιμάζεται η ίδια να προ(σ)καλέσει τις περιπέτειές της: βγαίνει να αναζητήσει ένα ζωάκι αλλά όχι όποιο κι όποιο· θέλει έναν φίλο ακριβώς για να την συνοδεύει σε αυτές! Στην άλλη άκρη του λιβαδιού ένα λιοντάρι ψάχνει κι αυτό τον δικό του «κατοικίδιο» σύντροφο για τις δικές του περιπλανήσεις. Και αρχίζουν το ψάξιμο στα πρασινοκίτρινα λιβάδια και στην γύρω φύση όπου κρύβονται δεκάδες μικρά ζωάκια (που αποκαλύπτονται και σ’ εμάς σιγά σιγά), τα οποία όμως, για κάποιο λόγο, δεν είναι αυτά που θα ήθελαν.
Μπορεί Λία και λιοντάρι να βρίσκονται στις απέναντι άκρες των σελίδων, όμως το μυριζόμαστε πως θα βρεθούν ενώπιος ενωπίω και η στιγμή της συνάντησης και των αμοιβαίων έκπληκτων βλεμμάτων αποδίδεται περίφημα. Φυσικά στο φλέγον ζήτημα ποιος θα γίνει το κατοικίδιο τίνος υπάρχει πλήρης διαφωνία. Η Λία εκθέτει τα επιχειρήματά της -θα του μαθαίνει κόλπα, θα ζουν περιπέτειες μαζί- αλλά και το λιοντάρι αντιπαρατάσσει τα δικά του: θέλει να ζήσει τις δικές του περιπέτειες, έχει τα δικά του όνειρα. Κι όταν η Λία το ρωτά σε τι είδους περιπέτειες αναφέρεται, ο λιοντάρι της δίνει την ουσία τους: δεν τις γνωρίζει ακόμα γιατί μια καλή περιπέτεια είναι πάντα μια έκπληξη!
Αυτό ήταν, λοιπόν, θα συνεχίσει ο καθένας μόνος του; Όχι, προς το παρόν δεν αποχωρίζονται και προχωρούν διστακτικά αλλά μαζί. Η Λία φοβάται να χωθεί μέσα στα πολύ ψηλά χόρτα και το λιοντάρι την καταλαβαίνει· όχι μόνο δεν την κοροϊδεύει αλλά βρίσκει κι αυτό μια πρόφαση να μείνει πίσω. Μπαίνουν όμως παρέα από άλλο σημείο στη βαθιά βλάστηση και ανακαλύπτουν βατόμουρα, μανιτάρια, αρχαία φυτά. Λίγο αργότερα το λιοντάρι εμφανώς φοβάται την βροχή και τις αστραπές αλλά δεν το παραδέχεται και η Λία του κρατά την πατούσα του και του προτείνει να φανταστούν πως βρίσκονται σε ένα πάρτι. Και το τέλος της καταιγίδας τους αποκαλύπτει ένα λαμπερό και πολύχρωμο λιβάδι, ενώ η επιστροφή στα σπίτια τους δεν σημαίνει το τέλος της περιπέτειας γιατί είναι γεμάτη με το υπέροχο θέαμα της φύσης που ζωντανεύει. Τώρα, τι σκέφτεστε, θα ξαναβρεθούν ή δεν θα ξαναβρεθούν μαζί η Λία και το λιοντάρι;
Ολόκληρη η «ιστορία» ξετυλίγεται κυρίως με την εικονογράφηση που πάντα έχει την δική της γλώσσα, σε σημείο να μη χρειάζονται πολλές λέξεις. Και είναι μια ιστορία που υμνεί την φιλία ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι, αυτήν που μας παίρνει από την ατομική θέαση του κόσμου και μας ανοίγει την ματιά, δίνοντάς μας ένα δεύτερο βλέμμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Λία προσπαθεί να δει τον κόσμο από την θέση του λιονταριού δοκιμάζοντας ακόμα και τα γιγαντιαία του βήματα ή την είσοδο του μέσα στο ψηλό γρασίδι.
Αλλά και σε γενικότερο πλαίσιο, η ζωή που την μοιράζεται κανείς επιφυλάσσει πάντα περισσότερα δώρα. Οι δυο φίλοι «αντιλαμβάνονται» τους κοινούς τους φόβους, μαθαίνουν να εμπιστεύονται και να κατανοούν ο ένας τον άλλον, αφήνονται μαζί στην ομορφιά της φύσης. Όσο για την αρχική τους διαφωνία, δεν λύνεται αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία επειδή η φιλία δεν μπορεί να μην συμπεριλαμβάνει τις διαφωνίες, την αντιπαράθεση, τον συμβιβασμό, την εύρεση των κοινών στοιχείων. Η Λία και το λιοντάρι μπορούν να παραμένουν ο εαυτός τους αλλά και να αποδέχονται πως και οι άλλοι θα παραμείνουν ο εαυτός τους, και αυτό όχι μόνο δεν χαλάει αλλά αποτελεί και την βάση της φιλίας.
Συγγραφέας και εικονογράφος, ο Λονδρέζος Al Rodin, εδώ ζωγραφίζει «ελαιογραφίες» με εμφανή ιμπρεσιονιστικά στοιχεία και επιλέγει εκτυφλωτικά και έντονα χρώματα, τα οποία όμως αποδίδουν απολύτως φυσικές εικόνες και δεν έχουν καμία «τεχνητή» χροιά. Ειδικά για εμάς που απορούμε γιατί λείπει τόσο πολύ το έντονο κίτρινο και όλες του οι αποχρώσεις από τα παιδικά βιβλία σήμερα, εδώ αποζημιωνόμαστε και με το παραπάνω.
Εκδ. Παπαδόπουλος, 2023, μτφ. Αιμιλία Γιασεμή, σελ. 40 [An adventure for Lia and lion, 2023]
Ηλικίες: 3-6
Δημοσίευση και στο Πανδοχείο των παιδιών, εδώ.




Από το απόσπασμα καταλαβαίνω ότι πρόκειται για
ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα για παιδιά
Καλό μεσημέρι
Καλησπέρα και σ’ εσάς. Έχει λίγες λέξεις για να το πούμε μυθιστόρημα, αλλά σε κάθε περίπτωση, τα λέει όλα με τις εικόνες και τις επιλεγμένες του φράσεις!