Η τελετουργία της βραδινής ανάγνωσης

Υπάρχει πλέον μια ολόκληρη κατηγορία βιβλίων για παιδιά, στην οποία εκδηλώνεται ιδιαίτερη πρωτοτυπία όσον αφορά μορφή και περιεχόμενο. Εκδίδονται βιβλία με ιστορίες αντίστροφες, ελλειπτικές ή παράλληλες, με ιστορίες που ξεκινούν από το τέλος ή επιζητούν την συμμετοχή του αναγνώστη, άλλα προσθέτουν και άλλα είδη όπως ποίηση και φωτογραφία, και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Εδώ έχουμε μια ιστορία η οποία ….δεν ξεκινάει ποτέ! Για την ακρίβεια, αρχινά λίγο πριν το τέλος του βιβλίου, αποδεικνύοντας ότι ακόμα και η προετοιμασία για την ανάγνωσή της κάποτε έχει την ίδια σημασία! Άλλωστε, η εν λόγω τελετουργία δεν αφορά τους χάρτινους πρωταγωνιστές της αλλά εμάς τους ίδιους τους αναγνώστες, εφόσον εμείς καλούμαστε να τηρήσουμε την σχετική μας ρουτίνα αλλά και να ανταποκριθούμε στις αντίστοιχες προτάσεις των ηρώων.

Πώς μας παγιδεύει, λοιπόν, το βιβλίο στην σχετική προετοιμασία; Μας υπόσχεται ότι μας περιμένει η πιο σύντομη ιστορία καληνύχτας του κόσμου! Μα αν ισχύει κάτι τέτοιο, τι άλλα θα συμβεί στις υπόλοιπες σελίδες; Μια τρισχαριτωμένη συντροφιά πέντε ζώων περιμένει πώς και πώς να την ακούσει. Έχουν μόλις αρχίσει τις ετοιμασίες για ύπνο: τα ξύλινα κρεβάτια τους είναι όλα ενωμένα σε μια περίτεχνη κατασκευή με διαφορετικά ύψη, κουκέτες και τα συναφή. Πρέπει όμως κι εμείς να πάρουμε μέρος στην σχετική προετοιμασία, δεσμευόμενοι πρώτα πρώτα, οι μεν μικροί αναγνώστες ότι θα κοιμηθούν μόλις τελειώσει το βιβλίο, ο δε μεγάλος μεγαλόφωνος αναγνώστης ότι θα διαβάσει με την καλύτερη φωνή του.

Έτοιμοι; Όχι ακόμα, πρέπει να ζεστάνει τη φωνή του και να τον ενθαρρύνουμε όλοι την έναρξη. Αρχίζουμε; Μισό λεπτό, τι καλύτερο από ένα τέντωμα μετά χασμουρητού, ώστε να υποδεχτούμε και σωματικά την αφήγηση; Έφτασε λοιπόν η στιγμή; Μα δεν γίνεται αν δε βολευτούμε στο κρεβάτι, αν δεν χτυπήσουμε τα μαξιλάρια να αφρατέψουν και (ωχ, εδώ μας καταγγέλλει) αν δεν βάλουμε τους μεγάλους να υποσχεθούν ότι δεν θα προσπεράσουν «κατά λάθος» καμιά σελίδα. Ας πάρουμε λοιπόν το κατάλληλο, σοβαρό ύφος – αλλά δεν πρέπει να είναι μαζεμένα και τα παιχνίδια; Κι αν λείπει κάποιο δεν πρέπει να το βρούμε; Δεν θα ήταν ωραίο να προηγηθεί και λίγη αυτοσχέδια μουσική, σαν σήμα έναρξης; Και τώρα που είμαστε πραγματικά έτοιμοι, να μην βεβαιωθούμε ότι είμαστε αναπαυτικά, αγκαλιασμένοι, όλοι αυτιά;

Επιτέλους, η αστραπιαία ιστορία είναι έτοιμη να διαβαστεί αλλά και να μας προσφέρει ως δώρο και μια δεύτερη εξίσου μικρή. Γιατί μπορεί να μην το έχουμε ξεκάθαρα διαπιστώσει, αλλά όσο σημαντική είναι η ανάγνωση ενός βιβλίου, άλλο τόσο είναι και η καλλιέργεια των κατάλληλων συνθηκών. Το διάβασμα απαιτεί ηρεμία, τακτοποίηση, ψυχολογική προετοιμασία, ολόψυχη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, όπως και για κάθε ταξίδι, έτσι και για το διάβασμα αλλά και οτιδήποτε άλλο, η διαδρομή και ολόκληρη η διαδικασία της εμπλοκής, είναι κάτι παραπάνω  από μείζονα. Αξιοπαρατήρητες οι προσωπικές αντιδράσεις και οι διαφορές των πέντε συντρόφων της καληνύχτας!

Σύμφωνα με το βιογραφικό της, η συγγραφέας «εργάζεται ως καθηγήτρια υποκριτικής και παραστατικών τεχνών, διδάσκοντας μαθητές όλων των ηλικιών, ανεξάρτητα από τις ικανότητες και το υπόβαθρό τους. Επιδιώκει με κάθε τρόπο να δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να αφήνονται, να διασκεδάζουν και να εξερευνούν την απεριόριστη φαντασία τους, και ίσως γι’ αυτό την ελκύει να γράφει για παιδιά – αυτό ή το γεγονός ότι αρνείται να μεγαλώσει στ’ αλήθεια, γιατί ποιο καλύτερο μέρος υπάρχει για να παίξει από τις σελίδες ενός εικονογραφημένου βιβλίου;».

Εικονογράφηση: Κέιτ Χίντλεϊ

Εκδ. Ψυχογιός, 2023, σελ. 32, μτφ. Πετρούλα Γαβριηλίδου

Ηλικίες: 3-6

[Louise Fitzgerald, The quickest bedtime story ever!, 2023]

Ιστοσελίδα της εικονογράφου: εδώ.

Δημοσίευση και στο Πανδοχείο των παιδιών, εδώ.