Μια ιδέα για τους θυμωμένους των εορτών!
Εμείς δεν το βλέπουμε αλλά τις ημέρες που ονομάζουμε γιορτές υπάρχει και στα δάση μια έντονη δραστηριότητα. Τα ζώα στολίζουν, μαγειρεύουν πουτίγκες και γλυκά, τυλίγουν δώρα και γενικώς συμμετέχουν στον γενικό οργασμό. Τώρα στο πρώτο δισέλιδο μπορούμε να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά: μικροσκοπικά και θεόρατα δέντρα στολίζονται, παράθυρα διακοσμούνται, καλάθια γεμίζουν κι όλοι οι ένοικοι του δάσους χαμογελούν.
Όμως επειδή μ’ αυτά τα βιβλία επιστρέφουμε κι εμείς στα παιδικά βλέμματα, άρα ψάχνουμε μέχρι την παραμικρή γωνιά του κάδρου, κάπου στην άκρη εντοπίζουμε ένα πλάσμα μουτρωμένο, αν όχι θυμωμένο! Πίσω από το σταυρωτό παράθυρο ενός χοντρού κορμού, ένας Ασβός δεν είναι καθόλου χαρούμενος μ’ όλον αυτό τον χαμό… Τι κι αν σκίουροι, σκαντζόχοιροι, λαγοί, κάστορες, ποντικοί τον προσκαλούν με φωνές και μ’ ευχές. Αυτός θέλει να μείνει μέσα, αμέτοχος σ’ όλα αυτά· έχει και τα επιχειρήματά του: αυτή την εποχή απολαμβάνει τον χειμέριο ύπνο του. Ε κι αν ξυπνήσει πεινασμένος, τα ράφια του κελαριού του είναι γεμάτα με φρούτα, τουρσιά, γλυκίσματα, μπισκότα!
Αλλά πάνω που πάει να κοιμηθεί, χτυπά η πόρτα κι ο Τυφλοπόντικας θέλει να δανειστεί την σκάλα του για να βάλει τα φωτάκια στο δέντρο. Αυτό πάει πολύ, η πόρτα κλείνει με το ίδιο ηχηρό ΜΠΑΜ που ακούστηκε πριν όταν έκλεινε τα παράθυρα στις ευχές των γειτόνων. Ένας τελευταίος έλεγχος στις κερασόπιτες κάτω απ’ το κρεβάτι κι ο ύπνος ευτυχώς ξανάρχεται εύκολα. Αμ δε! Τοκ τοκ από τον Σκίουρο που του έφερε ένα Χριστουγεννιάτικο δώρο. Τώρα ο Θυμωμένος Ασβός είναι αληθινά θυμωμένος και ξαναβροντάει την πόρτα πίσω του – το μόνο που θέλει είναι λίγη ησυχία. Θα μπορέσει να ξανακοιμηθεί έστω με την σκέψη του στις τόσες μπουκάλες με νόστιμη σπιτική λεμονάδα που έχει στο κελάρι;
Τρίτο και φαρμακερό χτύπημα στην πόρτα, από τον πανικόβλητο Λαγό· ο Τυφλοπόντικας κόλλησε στην κορυφή του Χριστουγεννιάτικου δέντρου και χρειάζεται άμεσα βοήθεια. Αυτό παραπάει για τον Ασβό, θα τους αγνοήσει όλους και θα κοιμηθεί. Αλλά στον ύπνο υπάρχουν τα όνειρα κι εκεί ψηλά σ’ ένα δέντρο αιωρείται και τρέμει απ’ το φόβο του ο καημένος ο Τυφλοπόντικας. Τότε πετάγεται και ξεχύνεται έξω στο χιόνι με την σκάλα του. Φαίνεται πως στον ύπνο μας είμαστε περισσότερο εμείς, ίσως κι όπως γεννηθήκαμε, ή με την συντριπτική υπεροχή της καλοσύνης.
Ήρωας ο Ασβός! Παίρνει και το δώρο του – τι άλλο από έναν μαλακό σκούφο ύπνου; – και αναρωτιέται πώς να επανορθώσει για την γκρίνια και τον εύκολο θυμό του. Η απάντηση έρχεται αβίαστα στο μυαλό του: ανοίγει το κελάρι του και κάνει ένα πάρτυ πολυγευστικό και αξέχαστο. Φυσικά δεν βγάζει τον γιορτινό του σκούφο αλλά ξενυχτά μαζί μ’ όλα τα ζώα, χορεύοντας και καλοτρώγοντας. Δημιουργεί μάλιστα το δικό του εορταστικό έθιμο: κάθε χρόνο τέτοιο βράδυ θα κάνει ένα ανάλογο πάρτυ! Κι αν μερικοί νομίζουν ότι ξέχασε οριστικά τον θυμό του, όχι: τον φυλάει για εκείνους που θα διανοηθούν να μην έρθουν!
Μπορεί λοιπόν ο θυμός να γίνει κάτι άλλο, μπορεί μια γιορτή που μας φαίνεται παράλογη ή βαρετή να μετατραπεί σε μια αξέχαστη βραδιά κι ένα ολόδικό μας έθιμο, αρκεί να επιλέξουμε την συντροφιά των άλλων και την προσφορά βοήθειας, που πάντα θα χρειάζεται κάποιος. Και μπορεί και μια ιστορία σαν κι αυτή, που αποτελεί μια ιδιαίτερη μεταφορά από το παραμύθι του Charles Dickens Τα Κάλαντα των Χριστουγέννων, να αποδοθεί με θαυμαστή εικονογράφηση, τόσο ωραία που είναι σαν να μας δόθηκε η τιμή να κοιτάξουμε για λίγο στον εξίσου θαυμαστό κόσμο των ζώων.
Εικονογράφηση: Jane Chapman.
Εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2009, 27 σελ., μτφ. Παναγιώτης Γκότσης [Grunny Badger’s Christmas, 2009]
Δημοσίευση και στο Πανδοχείο των παιδιών, εδώ.
Πανδοχείο 