Στις κεντρικές σελίδες υπάρχει το πρώτο μέρος ενός μεγάλου αφιερώματος στα ημερολόγια των συγγραφέων, με κείμενα για την ημερολογιακή γραφή γενικότερα και σχετικό ερωτηματολόγιο σε σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες. Στις πίσω σελίδες, η θλίψη πάει μαζί με την χαρά. Ο David Foster Wallace, ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της αμερικανικής λογοτεχνίας, η φωνή των 30άρηδων και της γενιάς του ’90, για πολλούς ένας ισότιμος του Pynchon και του DeLillo ή το λογοτεχνικό grunge αντίστοιχο, αυτοκτόνησε στα 46 του. Μένει το υπερχιλιοσέλιδο Infinite Jest, το απόλυτο έπος για τις πάσης φύσεως εξαρτήσεις και νευρώσεις του σήμερα, περιλαμβανομένης και της (κλινικής) κατάθλιψης από την οποία έπασχε, τα δοκίμιά του σε Harper’s και Rolling Stone και οι εμπνεύσεις που μοίραζε αφειδώς σε φοιτητές και διανοούμενους, οι οποίοι έμειναν με το ερώτημα: Πώς θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν κόσμο μέσα στον οποίο οι ευφυέστεροι ανάμεσά μας δεν θα αισθάνονται παρείσακτοι;Στον αντίποδα, ο άρτι νομπελισθείς Ζαν Μαρί Γκιστάβ Λε Κλεζιό, εραστής της παγκοσμιότητας, αρνητής κάθε μορφής «ένταξης», ακούραστος εξερευνητής γεωγραφικών και ψυχικών τοπίων, θα μπορέσει από θέση ισχύος να φωνάζει για φυλές και γλώσσες που χάνονται και είδη που εξαφανίζονται. Σκορπισμένοι ακόμη ανάμεσα στις σελίδες, μια τιμώμενη (Μάρω Δούκα) και δύο ερωτώμενοι για τα φρεσκότατα έργα τους: ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης για Το χρονικό του Δαρείου (την άνοδο και πτώση του κόμματος ΠΑΓΑΛΑΚ και των Γατανθρώπων του, που πιθανώς συγκριθεί με ένα αντίστοιχο πολιτικό κίνημα και κόμμα αλλά αυτό είναι μόνο μια αρχή) και ο Απόστολος Δοξιάδης για το Logicomix, graphic novel με θέμα την περιπέτεια της λογικής στις αρχές του 20ού αι. που θα παρουσιάσουμε σύντομα.
Tέλος, ένα ιδιαίτερα λεπτό ζήτημα: Ο Μίλαν Κούντερα, ο συγγραφέας που ασχολήθηκε όσο λίγοι με το θέμα της προδοσίας και αντιτάχθηκε στα καθεστώτα της χώρας του, κατηγορήθηκε από συμπατριώτη του πως είχε καταδώσει μυστικό πράκτορα της Δύσης στα νιάτα του. Από τη μια η αναγκαιότητα συμφωνίας ζωής και έργου, από την άλλη το κατά πόσο δικαιούμαστε να κρίνουμε πράξεις της πρώτης νιότης και να κολλήσουμε στον άλλον την ρετσινιά, κρίνοντες έξω απ’ τον χορό. Σε ποια πλευρά θα πέσει το νόμισμα;
Πρώτη δημοσίευση σε: mic.gr. Στη φωτογραφία: ο ιδανικός αυτόχειρ.
