Πανδοχείο

Κάποιος ιστολόγος χαρακτήρισε το Turning the mind ως τον καλύτερο ποπ δίσκο για την ψυχική κατάπτωση από την εποχή του Soul Mining των The The (1983) και ο ευφημισμός αναπαράχθηκε εις την αιωνιότητα του διαδικτύου (χωρίς να βρούμε τον γεννήτορα), αν και μεταξύ μας ποτέ δεν πήρα χαμπάρι πως το SM ήταν τέτοιας κατηγορίας. Άλλος χρησιμοποίησε τον λεξοδέτη των Spacemen 3 “Taking drugs to make music to take drugs” to για να αναστενάξει μερικούς υπαινιγμούς. Άλλωστε ολόκληρος ο δίσκος, από τον τίτλο ως τους στίχους ορισμένων τραγουδιών αναφέρεται στους διάφορους μηχανισμούς μεταβολής της εγκεφαλικής λειτουργίας, κυρίως τους τεχνητούς, με μια παράλληλη εμμονή σε εξίσου φαρμακερούς χωρισμούς. Κρατάμε δηλαδή ως τώρα τις λέξεις κατάρρευση, φαρμακολογία.

Οκ, τώρα μπορούμε να τις πετάξουμε. Αν η ναρκωτικο – θετημένη κατάθλιψη εμπνέει για τέτοιες συνθέσεις και τόσο ανεβαστικά τραγούδια, τότε τι να την κάνεις την χαρά (του άλλου); Ο James Chapman εκ Northampton, το πρόσωπο πίσω από τους χάρτες, έχει μεταβεί από το κιθαριστικό shoegaze του πρώτου δίσκου (We can create, 2007) σε αμιγώς ηλεκτρονικά πεδία, μαγνητικά και μαγευτικά. Λες και οποιοδήποτε συναίσθημα, έξαψη, έκλαμψη μετατρέπεται σε καταπληκτική κατά-πληκτρική σύνθεση. Τα συνθεσάιζερ λάμπουν παντού εδώ μέσα, οι μελωδίες είναι αστραφτερές και μελωμένες.

Η συνθετική ποπ απελευθερώνεται όταν καταφέρνει να απαγκιστρωθεί από Depeche Mode, New Order και Pet Shop Boys ή έστω να κλέψει τα καλύτερα του καθενός αποφεύγοντας άγονες μιμήσεις. Με σύγχρονα συμφραζόμενα, εδώ έχουμε παράλληλες συνδέσεις με τους ύστερους M83 (και ο Anthony Gonzalez άλλωστε παράτησε τους κιθαρισμούς για χάρη της ηλεκτρονικής ποπ) και τους Cut Copy, που έβαλαν σε πολλούς τα γυαλιά πέρσι με το In Ghost Colours. Ο J.C. έχει δηλώσει και φαν των Spiritualized και των Flaming Lips και στα live διασκευάζει το Leave Them All Behind των Ride. Το παλμαρέ συμπληρώθηκε, μένει η ταχυδακτυλουργία.

Όταν αστράφτει το συνθετικό (και με τις 2 έννοιες) ταλέντο του Champam τότε το χαρμάνι είναι χάρμα: I dream of crystal, Chameleon, Without you. Συχνά τα πλήκτρα μοιάζουν πινέλα που βάφουν με διαφορετικά χρώματα τα διάφορα στρώματα των κομματιών. Οι βρετανόφιλοι παπουτσοκοιταχτές die happy die smiling. Το Chameleon αγγίζει τα μαγνητικά πεδία των The Magnetic Fields. To Love will come ξεφεύγει, συνοψίζοντας την ηλεκτρονική χορευτικότητα από τις εκστατικές φάρμες και πίστες των 90ς στον Field. Στις πιο αδύναμες στιγμές, το Papercuts ακούγεται σαν από ξεχασμένο 80ς ραδιόφωνο, το Let go of the fear ντισκεύει μονότονα. Τα υπόλοιπα ξεχωρίζουν πανεύκολα από τον απέραντο ωκεανό των σημερινών τραγικά βαρετών κυκλοφοριών του είδους.

Εξαιρετικό δειγματολόγιο μοντέλων ηλεκτρονικής ποπ σύνθεσης για σεμινάριο. Valium in the sunshine (τίτλος ενός τραγουδιού εδώ) όνομα και πράμα.

Πρώτη δημοσίευση: mic.gr