Τίμπορ Φίσερ, Η φοβερή τροπή των πραγμάτων, εκδ. Πατάκη, 2001, μτφ. Αντώνης Γαλαίος, σ. 234 – 236 (Tibor Fischer, Under the frog, 1992)
Αυτό δεν τους εμπόδισε να πάνε μια βόλτα. Είχε σκοτάδι, κρύο και φυσούσε. Και ο ήλιος να έλαμπε βέβαια, δεν υπήρχε τίποτα να δεις στο Σέγκεντ. Ο Γιούρι ήταν απτόητος. Ένιωθε σαν να του είχαν χώσει ένα παπούτσι στο λαιμό, αλλά ο περίπατος μέσα στο σκοτάδι τον ευχαριστούσε. Το περιβάλλον τού πρόσφερε έναν ανταγωνισμό. Αυτοί έδιναν κίνηση στο σύμπαν, ζωή στο ερημωμένο σκοτάδι. Το περπάτημα για τον Γιούρι ήταν το ποταπότερο είδος ψυχαγωγίας, αυτόν τον περίπατο όμως με τη Γιάντβιγκα δεν τον άλλαζε με τίποτα στον κόσμο…
Το επόμενο Σαββατοκύριακο βρήκε τον Γιούρι να μετατρέπεται σε πραγματικό ειδήμονα της σιδηροδρομικής γραμμής Βουδαπέστη – Σέγκεντ. Αναγνώριζε πια όλες τις θημωνιές και τα δέντρα της διαδρομής…
Ανασκοπώντας τα γεγονότα, ο Γιούρι απόρησε που αισθανόταν τόση ηδονή, ενώ φορούσε ακόμα τα ρούχα του και μια τάφρος οξυγόνου τον χώριζε από το κάστρο που ήθελε να κατακτήσει.
Στον Ηλία Κουτσούκο
Πανδοχείο 