Πανδοχείο

Μήπως τελικά αυτή είναι μια νέα, ανεστραμμένη μορφή των supergroups του φρέσκου αιώνα; Όχι δηλαδή η σύναξη μουσικών από καταξιωμένες μπάντες αλλά η διάσπαση των μελών ενός καταξιωμένου γκρουπ σε νέα, εξίσου επιτυχή σχήματα. Όπως οι New Pornographers, που αντί να αρκούνται σε εξαιρετικά ενδιαφέροντες δίσκους και σε διαιώνιση του καλού ονόματος, διαχέονται σε άλλα σχήματα, projects και σόλο κυκλοφορίες, όλα υψηλής αναλογίας συχνότητας ηχογραφήσεων και ποιότητας, «εξαντλώντας» δυνάμεις.

Έτσι και στον πέμπτο τους δίσκο μάς περιμένει η χαρακτηριστική τους ιδέα περί μελωδίας και η γνώριμη ιδιαιτερότητα του Καναδέζικου ήχου, με τις πολλές φωνές και τα εύληπτα ποτέ απλοϊκά κομμάτια. Όμως αντίθετα από το προ τριετίας Challengers που έριχνε τους τόνους εδώ τα τραγούδια είναι αναβατόρια διάθεσης. Οι τρεις φωνές διεκδικούν ταυτόχρονα θέση κι όποιος προλάβει. Αρχικά ο A.C. Newman (που πάντα «ευχαριστεί» τον Brian Wilson) αποσύρεται διακριτικά, έχοντας όμως συνθέσει τα περισσότερα, ο Dan Bejar (πάντα αντηχητής του David Bowie) τσιμπάει την παράσταση στο Silver Jenny Dollar, αλλά είναι η εξαιρετικά φορμαρισμένη Neko Case που έχει την αδιαμφισβήτητη τραγουδιστική παρουσία.

Το μεγαλύτερο «λάθος» βέβαια είναι πως ξεκινάνε με τα δυο ακαταμάχητα τραγούδια του δίσκου (το πιανάτο Moves και το απαστράπτον Crash Years), και οι εντυπώσεις μετά ολισθαίνουν, είναι όμως αναμενόμενο κάθε υψηλό επίπεδο και ηθικό να έχει σκαμπανεβάσματα και ανισότητες. Τα My Shepherd, Sweet Talk και Sweet Talk δίνει τα ευχαριστήριά του στα ονόματα που όρισαν την δεκαετία των Abba και των Fleetwood Mac, το Bite Out of My Bed μοιράζει χρώματα με τα εμβατηριακά πνευστά του, το If You Can’t See My Mirrors αναλαμβάνει ρόλο σφήνας ακουστικής ποπ και όλες οι ενεργειακές (power) ποπ δυνατές περικλείονται στο ενωτικό (και των μελών;) ομώνυμο τελειωτικό κομμάτι. Συμμετέχουν οι St. Vincent, Beirut, Will Sheff (Okkervil River) και οι πνευστοί των Dap-Kings.

Πρώτη δημοσίευση εδώ. Στις φωτ.: A.C. Newman και Neko Case σε στάση αναμονής…