
Malcolm Bradbury, Eating people is wrong (1959)
Άραγε το σκίτσο στο εξώφυλλο (που θυμίζει τις γελοιογραφίες παλαιών ελληνικών περιοδικών) προσπαθεί να συναγωνιστεί την ελαφρότητα ή τον παραλογισμό του τίτλου; Ή η κωμική προκάλυψη είναι ό,τι ιδανικότερο για μια διόλου κωμική συνέχεια;
Μια σκέψη σχετικά μέ το “Θελκτικές προσόψεις ωραίων εκδόσεων, 12”