Αν αυτή η  Δημοκρατία είναι ήσυχη, τότε πώς είναι η φασαριόζικη; Εδώ ήδη από το εισαγωγικό τρακ κάτι σαν θίασος μοιάζει να πλησιάζει από μακριά, με τα αλλόκοτα βιολιά και το απειλητικό μαρς του. Και μετά αρχίζει αυτός ο ευχάριστος και κυρίως απρόβλεπτος χαμός μιας μπάντας με δύο φωνές που μοιάζουν δέκα και με ολοζώντανο το θεατρικό στοιχείο. Μπορεί ένα art rock γκρουπ να είναι ρυθμικό; Μπορεί ένας ηχητικός χαμός να παραμένει ποπ; Μπορούν παράφωνες ερμηνείες να οδηγούν σε χορωδιακή έκσταση; Μπορεί ένα αρμονικό ροκ εντ ρολ κομμάτι να μοιάζει να εκτελείται από φωνητικό σύνολο του ενός ουτοπικού δήμου;

To σεξτέτο-καμάρι του Milton, Ontario, αποτελεί πρόσφατο απόκτημα της Arts & Crafts αλλά και το πρώτο σχήμα της εταιρίας που δε συνδέεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με τους Broken Social Scene. Το Population είναι εμπνευσμένο από τις γειτονιές του προαστίου που ζούνε τούτοι οι έξι twenty-something τύποι που εγκατέλειψαν τις σχολές τους ξεσηκωμένοι από όλο αυτό το ευνοϊκό μουσικο-κολεκτιβικό κλίμα της περιοχής. Τον αρχικό πυρήνα αποτέλεσαν οι Ryan Lenssen και Adrian Jewett, που ξεκίνησαν το 2003 ως Thee Oneironauts με το ep Night of the Lawnchairs, προτού το σχήμα αποτελέσει εξάδα, με τρεις κιθάρες, δυο φωνές (με την προσθήκη της Emma Ditchburn που συνδυάζεται πανέξυπνα με την αρσενική φωνή) και διψήφιες ευτυχείς συγχορδίες.

Μου αρέσουν οι δίσκοι όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Αυτή η αίσθηση παραμένει στο Population ακόμα και μετά τα πρώτα ακούσματα, ενώ φυσιολογικά θα έπρεπε να έχει εξατμιστεί. Μερικά τελειώματα, όπως τα έγχορδα του Sherri And Her Beautiful Net ή το φοβερό πιανάκι στο Neurathenia, κάποια όργανα που ακούγονται σαν παιχνίδια μέσα στα τραγούδια, οι διάφορες εναλλαγές φωνών, όλα δημιουργούν ένα πανηγυρικό και πολύ διασκεδαστικό σύνολο. Στο κορυφαίο Present Of The Future End συνδυάζουν Dog Faced Hermans, Russian Futurists και Tilly And The Wall.

Ο Lenssen δηλώνει πως θα είναι ευτυχισμένος αν ακούει κάποιος τον «δυστοπικό» αυτό δίσκο μια φορά το χρόνο και πως μελέτησε πολλά ντουέτα μέχρι να πειστεί πως δε θέλει να τα επαναλάβει, αλλά να εντάξει τις δύο φωνές στον αριθμό των οργάνων. Το όνομα δεν το πήραν από το φιλήσυχο προάστιό τους αλλά από την επίσημη ονομασία του κράτους της Βενετίας στις δόξες του: Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας. Προηγούμενοι δίσκοι: Underwater Cinematographer (Sunday League, 2005), Phages (limited edition tour ep, self-release, 2006). Αν αυτή η Δημοκρατία είναι γαλήνια, φανταστείτε πώς θα είναι η ανήσυχη.