Τόσα χρόνια ψάχνω τη μουσική που θα πλησιάσει έστω και στο ελάχιστο την θύμηση των Cocteau Twins. Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην μουσική τους – αυτό κι αν είναι αδύνατον, αλλά και για την ακουστική εκείνη εμπειρία της εισόδου σ’ έναν άλλο κόσμο. Από την δική μας δε ζωή, οι προσωπικές αισθήσεις που άφηναν ξέρω πως δεν θα ξαναγυρίσουν, ούτε η απερίγραπτη αίσθηση ενός καινούργιου ήχου. Ήχου που από τη μία θλιβόσουν που θα μείνει εγκληματικά άγνωστος, κι από την άλλη έλεγες καλύτερα να παραμείνει φυλαγμένος, πεντακάθαρος από μαζικές χρήσεις.
Τα σκέφτομαι όλα αυτά γιατί οι Asobi Seksu μου έχουν δημιουργήσει εκείνη την αίσθηση (όπως και παλαιότερα κάποια σκόρπια κομμάτια των άφημων Jack Or Jive). Τα σκέφτομαι επίσης διαβάζοντας τις λακωνικές διαδικτυακές κριτικές τους (για τον παρόντα δίσκο κανείς λόγος ακόμα – κυκλοφορεί στα μέσα Φεβρουαρίου). Δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στην Elizabeth και τους δυο Ιππότες της, παρά μόνο αμήχανες περιγραφές τετριμμένων όρων (shoegaze, noise pop, dream pop) που επειδή χρησιμοποιούνται για εκατοντάδες διαφορετικά σχήματα αδυνατούν να τα εξατομικεύσουν. Άντε να αναφερθεί και κανένα σχήμα όπως οι My Bloody Valentine (πολύ τυχεροί τελικά: οι υστεροφημικές αναφορές τους προηγούνται του έργου τους και διαρκούν περισσότερο από την ίδια του τη θύμηση). Το δυσάρεστο δεν είναι πως όλοι όσοι τους ακούνε σήμερα και προσπαθούν να τους περιγράψουν μόνο με επιθετικούς προσδιορισμούς αποτυγχάνουν στην περιγραφή – το δυσάρεστο είναι ότι δεν τους άκουσαν τότε κι ούτε θα τους γνωρίσουν τώρα.
Υπάρχουν λοιπόν εδώ διάχυτες αισθήσεις και αισθήματα του κοκτω – ιανού ήχου, με πρώτο το επτάλεπτο Leave the Drummer Out There με τις φωνητικές ακροβασίες της Yuki Chikudate και τα κατηφορικά κατρακυλίσματα της κιθάρας του James Hanna, ένα έπος που στη μέση του επιβραδύνει και μελώνει σε άλλα σκοτάδια και μετά επιταχύνει σε τρίτα. Δεύτερο το Trails (παράδοξη επιλογή ως σίνγκλ) που μας στέλνει οριστικά στους πρώτους δυο δίσκους των CT (γιατί γι’ αυτούς κυρίως μιλάμε τόση ώρα), άντε και την εποχή των 12ιντσων. Και ποιος είναι ο αγενής που κόβει τόσο γρήγορα – πάνω στο δίλεπτο – το ζαλιστικότατο ινστρουμένταλ Deep Weird Sleep; Να βυθίζεται σ’ όλη του τη ζωή σε βαθύ παράξενο ύπνο!
Δυο άλλα μαργαριτάρια συνάπτουν Επικίνδυνες Σχέσεις με την εμπορικότητα: το Sighs (με κιθάρες και ρυθμ σέξιον των Cure της μετά-86 εποχής, με φωνητικές πτήσεις Siouxsie απ’ το Kiss in a dreamhouse) και το Perfectly Crystal μ’ ένα μπητ που κινδυνεύει να το ρίξει στα ραδιόφωνα που θα το λιώσουν στο παίξιμο και θα του λιώσουν την γλυκύτητα. Όπως έκαναν στους Saint Etienne και τους Heart Throbs –μια και τους θυμήθηκα: εδώ όντως She is in a trance. Ανάμεσα στις δυο κατηγορίες τα In my head και Ocean, που ενώνουν κι αυτά τον παλιό με τον μεταγενέστερο ήχο της 4AD. Τα κομψοτεχνήματα συμπληρώνονται από τέσσερα αδιαφορήματα: το Counterglow (το μόνο αντρόφωνο) μοιάζει με low profile OMD, το Coming Up είναι το πλησιέστερο στην προαναφερθείσα σχολή των Bloody Βαλεντίνων, τα Coming Up και Trance Out παίζουν με τη γιαπωνέζικη ποπ, που για τους περισσότερους μοιάζει παιδική και για ορισμένους παραπέμπει μόνο στους Pizzicato Five αλλά αποτελεί από μόνη της ένα ολόκληρο σύμπαν.
Η Μπρουκλυνέζικη μπάντα λειτουργεί σαν ντούο – εκτός των προαναφερθέντων η Yuki αναλαμβάνει και τα κήμπορντς – αλλά συναυλιάζεται ως τετράδα, με μπασίστα και ντραμίστα να αλλάζουν κατά καιρούς, έβγαλε δύο δίσκους στην Friendly Fire και μαζί μ’ αυτόν άλλους δυο στην Πολυβινυλικη ΑΕ, πρόπερσι δοκίμασε ακουστικές εκτελέσεις κομματιών του στον δίσκο Rewolf, το όνομά τους υποτίθεται πως είναι Τοκυανή slang για το «playful sex».
Η δίγλωσση δεσποσύνη θρηνεί και κανακεύει σε άπταιστη Ιαπωνική (καταγωγής) και ικανοποιητική Αγγλική (διαμονής), ενίοτε με ειδίκευση στην νεραϊδική διάλεκτο. Εδώ βρίσκεται μουσική που μάθαμε να χαρακτηρίζουμε «όμορφη», σ’ εκείνες από τις ελάχιστες στιγμές που ο όρος ξεγλιστρά από τα αποκλειστικά υποκειμενικά του συμφραζόμενα και αποκτά αντικειμενική υπόσταση, και κάπως όλοι συνεννοούμαστε πως είναι και ονειρική, αλλόκοσμη και παραμυθένια αλλά υψώνει και υψηλότατες αδρεναλίνες.
Πρώτη δημοσίευση: mic.gr
1 Σχόλιο to “Asobi Seksu – Fluorescence (Polyvinyl, 2011)”