Μισέλ Σνεντέρ, «Συγχωρήστε με για τη σκόνη. Ντόροθυ Πάρκερ, 7 Ιουνίου 1967», από το: Φανταστικοί θάνατοι, εκδ. Καστανιώτη, 2005, μτφ. Γιάννης Στρίγκος, σ. 280-281 (Michel Schneider, Morts imaginaires, 2003)
«Είναι η στιγμή όπου η ψυχή που καταρρέει διστάζει, καθώς ζαλίζεται, ανάμεσα στην παλιά και την καινούργια μέρα, μην τολμώντας ούτε να αντιμετωπίσει τη μία ούτε να θυμηθεί την άλλη. Είναι η ώρα που οτιδήποτε γνωρίζουμε, όπως και ό,τι δεν γνωρίζουμε, συνθλίβει το πνεύμα σαν σιδερένιος μανδύας, όπου όλοι οι δρόμοι, πολυσύχναστοι ή απάτητοι, υποχωρούν κάτω από τα πόδια που τρεκλίζουν, όπου τα πάντα είναι μαύρα μπροστά στα μάτια που προσπαθούν να δουν. Το σκοτάδι είναι εδώ, το σκοτάδι είναι παντού. Είναι η ώρα της φρίκης, η τρομακτική ώρα του νικηφόρου σκότους». Έρχεται επιτέλους για την Ντόροθυ Πάρκερ η ώρα για την οποία τόσο συχνά είχε γράψει, η ζοφερή ώρα (dusk). Ή μήπως η ώρα της σκόνης (dust);
Στον τάφο της Ντόροθυ Πάρκερ υπάρχουν χαραγμένες αυτές οι τρεις λέξεις: Excuse my dust (Συγχωρήστε με για τη σκόνη).
Στην Λεία Βιτάλη
Πανδοχείο 