Πανδοχείο

Πατρίκ Ρενάλ, Πρώην σύντροφοι, εκδ. Μεταίχμιο, 2004, μτφ. Μελίνα Καρακώστα, σ. 152 – 153 (Patrick Raynal, Ex, 2002)

Με παράγκες από λαμαρίνα, κτίρια που δεν πολυκαταλαβαίνεις αν χτίζονται ή γκρεμίζονται, παιδιά με κοντό παντελόνι και σκισμένο μπλουζάκι που τσαλαβουτάνε στην κόκκινη σκόνη, γυναίκες με καφτάνια, γυμνούς σβέρκους κάτω από λεκάνες με φρούτα, άντρες καθισμένους ανακούρκουδα πάνω στις φτέρνες τους μπροστά σ’ έναν μισοάδειο πάγκο, μίνι λεωφορεία που βουλιάζουν απ’ το βάρος των ανθρώπινων τσαμπιών, δίκυκλα κόντρα στο ρεύμα, το Μπαμακό επιβεβαίωνε όσα είχα ακούσει για την Αφρική. Φυσικά όλα ήταν μία αυταπάτη. Η μαγεία της μαύρης Αφρικής είναι ότι καταφέρνει να μοιάζει με όλα όσα ξέρουμε, όλα όσα έχουμε διαβάσει σε βιβλία γεωγραφίας, σε κόμικς, σε μυθιστορήματα ή ταξιδιωτικές αφηγήσεις, ρεπορτάζ ή ταινίες, επιφυλάσσοντας, ωστόσο, άπειρες εκπλήξεις. Η Αφρική είναι αυτό που πίστευες πως ήξερες γι’ αυτήν πριν έρθεις, μαζί με την επίγνωση πως οι πιο χαρισματικοί εραστές της τα έχουν πει όλα για τη χώρα αυτή, δίχως να την έχουν, όμως ξεπαρθενέψει.