…άργησα να συνειδητοποιήσω ότι μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να αλλάξουμε και ότι αυτό το ελάχιστό το ελάχιστο είναι η μέγιστη συμβολή μας στην όποια βελτίωση του κόσμου. / Μαθητεύω στις δυσκολίες που μου επιβάλλει η ζωή κι απολαμβάνω τα ξέφωτα όταν μου επιτρέπει να τα χαρώ. / Ένα φωτεινό παραπέτασμα στο χάος είναι η ζωγραφική…
…γράφει μεταξύ άλλων ο Χρήστος Μποκόρος σ’ ένα υπέροχο αυτοβιογραφικό αφήγημα [Τα στοιχειώδη], ένα κείμενο βασισμένο στις ξεναγήσεις της ομότιτλης έκθεσης στο Μουσείο Μπενάκη. Μια μεγαλύτερη έκπληξη μας περιμένει σε επόμενες σελίδες: το πλέον πρωτότυπο αφιέρωμα, με τίτλο: Ανάθεμα στην ποίηση! Ψόγοι, αιτιάσεις και πολεμικές κατά της σύγχρονης ποίησης, κατά της εσωστρέφειας, της αυταρέσκειας και της παρακμής της εκφράζονται από τους Βίτολντ Γκομπρόβιτς, Άλφρεντ Νταίμπλιν, Φίλιπ Λάρκιν, Τζόζεφ Έπσταϊν, Ντέηνα Τζόια, με εισαγωγή του Κώστα Κουτσουρέλη.
Η έρευνα του πρώτου τεύχους για την λογοκλοπή προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Φαίνεται πως μια μερίδα της λογοτεχνικής συντεχνίας ασκεί το σπορ και σιωπά στις αιτιάσεις. Όλα τα δεδομένα βρίσκονται στα δυο τεύχη και στην διαδικτυακό σελίδα του περιοδικού ώστε ο καθένας μας να διαμορφώσει την δική του άποψη. Οι άμεσα θιγόμενοι, πάντως, ως εικός, δεν αντέδρασαν, εκτός του Νάσου Βαγενά, ο οποίος με κείμενο που φυσικά δημοσιεύεται εδώ υπερασπίζεται την άποψή του ότι λογοκλοπή ξενόγλωσσου ποιητικού κειμένου είναι εξ ορισμού αδύνατη. Ακολουθεί η απάντηση του Κώστα Κουτσουρέλη και τρία ακόμα κείμενα: του Αργύρη Χιόνη (αδημοσίευτη επιστολή, 1990), του Γιάννη Πατίλη και του Ντίνου Σιώτη.
Πέρα από το παράλογο και το αστείο της υπόθεσης, εδώ έχουμε ένα εφιαλτικό τοπίο, γράφει ο Σιώτης, αναφερόμενος σε συγκεκριμένα πρόσωπα και εφημερίδες, και υποστηρίζει ότι η προσπάθεια να νομιμοποιηθεί και να θεσμοθετηθεί η λογοκλοπή μασκαρεμένη ως «μετα-γραφή» ή ως «διασκευή» πάει να περάσει στην ακαδημαϊκή και την ευρύτερη κοινότητα την αντίληψη ότι είναι σωστό και νόμιμο να κλέβουμε το 
πνευματικό έργο των άλλων, να το μετα – φράζουμε, να το παρα – φράζουμε, να το μετα – πλάθουμε, να το μετα – ποιούμε ολίγον και δια της μεθόδου του copy paste να το ενσωματώνουμε στο δικό μας και να λέμε: εμείς το γράψαμε. Όλα αυτά φέρνουν στο μυαλό του και την πλέον κατάλληλη κατακλείδα, την φράση του Τζιάκομο Λεοπάρντι: Ο κόσμος δεν είναι παρά μια συμμαχία των επιτήδειων ενάντια στους καλούς, των χυδαίων ενάντια στους πιο ευγενείς.
Ο Γιώργος Βαρθαλίτης ανθολογεί και παρουσιάζει μεταφραστές του Μεσοπολέμου [Καρυωτάκης, Παπανικολάου, Άγρας, Δήμας, Μπάρας, Γεραλής], ο Νικόλας Σεβαστάκης στο κείμενό του να ξεχάσουμε τον ολοκληρωτισμό; Μεταξύ θεωρίας, μνήμης και εμπειρίας χρησιμοποιεί κείμενα των Χάνα Άρεντ, Τσβετάν Τοντόροφ, Ναντιέζντα Μαντελστάμ, Βασίλη Γκρόσμαν, Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, Βαρλάμ Σαλάμοφ κ.ά., ο Γιώργος Πινάκουλας σε εκτενές του μελέτημα αναρωτιέται Υπάρχει νεοελληνικό μυθιστόρημα; Στις υπόλοιπες μελέτες: Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος [Γορδωνικά. Από τα Ημερολόγια για τον Παπαδιαμάντη], Δημήτρης Αρμάος περί αντικαβαφικής κριτικής.
Στην πεζογραφία η Ηρώ Νικοπούλο
υ και ο Αντρέας Κεντζός, στην ποίηση ο Δημήτρης Καρακίτσος, στις κριτικές και τα πάσης φύσεως σημειώματα η εκλεκτή συντακτική ομάδα του περιοδικού και οι έτεροι συνεργάτες. 288 σελίδες γεμάτες λόγο πυκνό και γόνιμο. Και μια ακόμα έκπληξη: τρεις ερωτικές επιστολές του … Μίμη Φωτόπουλο, που τις είχε διαρκώς μαζί του ως αιχμάλωτος των Βρεττανών λόγω της στράτευσής του με το ΕΑΜ ηθοποιών. Ο αγαπημένος ηθοποιός σχολιάζει με τρυφερό χιούμορ τις δυο και σιωπά στην τρίτη…
Πανδοχείο 