Τζων Φώουλς, Ο Μάγος, εκδ. Εστία, 2003, μτφ. Φαίδων Ταμβακάκης, σ. 153-154 (John Fowles, The Magus, 1966).
Ένιωθα ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που οι Γερμανοί και οι Γάλλοι μεταφυσικοί του αιώνα μας μάς διαβεβαίωσαν πως είναι η αλήθεια: πως ό,τι είναι «άλλο» είναι εχθρικό για το άτομο. Σ’ εμένα αυτό το «άλλο» φαινόταν θαυμάσιο. Ακόμα και το πτώμα, ακόμα και οι αρουραίοι που τσίριζαν. Η ικανότητα να νοιώθεις, άσχετα με το κρύο, την πείνα και την ναυτία, ήταν ένα θαύμα. Προσπάθησε να φανταστείς πως μια μέρα αποκτάς μια έκτη, ως τώρα ασύλληπτη αίσθηση, κάτι που δεν γίνεται αντιληπτό από την αφή, την όραση, τις συνηθισμένες πέντε. Αλλά μια πολύ βαθύτερη αίσθηση, την πηγή απ’ όπου αναβλύζουν οι άλλες. Η λέξη «ύπαρξη» όχι πια ποιητική και περιγραφική, αλλά ενεργητική…Σχεδόν επιτακτική.
Στον Τάσο Γουδέλη
Πανδοχείο 