Πάντα ένα ποίημα θα μας γνέφει πιο πολύ από τ’ άλλα να το κάνουμε δικό μας, γράφει ο διχασμένος μεταξύ συγγραφής και αρχαιολογίας Χρήστος Μπουλώτης – και γι’ αυτόν είναι το Θάνατος στα Εξάρχεια του Νάσου Βαγενά, που εδώ τιμάται με περίλαμπρο Πορφυρικό και καταπόρφυρο αφιέρωμα. Το ποίημα συνοδεύεται από την διήγηση του τιμώμενου για ένα μαρμάρινο τραπέζι του κλασικού καφενείου Στουρνάρη και Τσαμαδού γωνία, την κάτω πλευρά του οποίου κάποτε ασυναίσθητα άγγιξε και ψηλάφησε το όνομα νεκρού – βλέπετε το μάρμαρο ήταν μεταποιημένη ταφόπλακα. Εκεί κι έκτοτε ψάχνει τις αναλογίες σε κάποια μεταγενέστερη ισπανική ταινία, σε μια παλαιότερη διήγηση του Τομάζι ντι Λαμπεντούζα, σε μια κουβέντα τους στους Χάρτες της Βαλτετσίου, σε ένα ταχυδρομικό δελτάριο που αντάλλαξαν ως … εγγύτατοι γείτονες.
Όπως αντιλαμβάνεστε, ολόκληρο το τεύχος ρέει με διηγήσεις, ενθυμήσεις και κειμενογραφήσεις για τον εκλεκτό ποιητή, θεωρητικό, κριτικό, ιστορικό της λογοτεχνίας, που κάποτε υπήρξε αδιανόητος πεζογράφος κάποιων ψευδο-δοκιμίων που ακτινοβόλησαν την α λα Μπόρχες μετα-λογοτεχνία, διέτρεξε τον παράλληλο από την Δράμα ως το Ρέθυμνο με εφόδια την Εσθήτα της Θεάς και την Ειρωνική Γλώσσα και τώρα χρονολογείται, εργογραφείται και φωτο-γραφείται – ακόμα και ως ποδοσφαιριστής του Εθνικού Πειραιώς! Δεν είναι η πρώτη φορά που το κερκυραϊκό περιοδικό αφιερώνει ολόκληρο τεύχος του σε σύγχρονο λογοτέχνη, συνεπώς μιλάμε για τον ορισμό της γλυκύτερης υποτροπής. Επιμελής επιμελητής τεύχους ο Θεοδόσης Πυλαρινός. Ταχυδρομικός αποδέκτης: Τ.Θ. 206, 49 100 Κέρκυρα.
Πρώτη δημοσίευση: εδώ.
Ενδιαφέρον, δείχνει πολύ ενδιαφέρουσα και η διήγηση για το τραπεζάκι: οι συγγραφείς πάντα έχουν και διηγούνται ενδιαφέρουσες ιστορίες – ακόμη και προσωπικές, φιλικά,
Συμφωνώ απόλυτα! Και η διαδοχική «επανάληψη» της ιστορία αυτής της ψηλάφησης για άλλη μια φορά δείχνει πως τα πάντα έχουν συμβεί και ειπωθεί σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους κι εμείς εδώ ίσως συναντηθούμε με μια εκδοχή τους. Ευχαριστώ.