Πανδοχείο

Roy Harper – Another day (Flat Baroque and Berserk, 1970)
This Mortal Coil – Another day (It’ll end in tears, 1984)

The kettle’s on, the sun has gone, another day… Ένα τραγούδι αποχωρίσματος που είναι τόσο εκθετικό που μοιάζει με καθυστερημένη ερωτική εξομολόγηση. She offers me Tibetan tea on a flower tray, She’s at the door… και μοιάζει πως τώρα μόλις θα ξαναξεκινήσει αυτός ο πολύπαθος έρωτας. I loved you a long time ago, Where the winds own forget-me-nots blow… Μια αποθέωση της απλότητας και της γύμνιας, τραγουδισμένο από έναν ιδιόμορφο φόλκερ ρόκερ. But I just couldn’t let myself go not knowing what on earth there was to know.

Δέκα χρόνια αργότερα, οι τόσοι διαβασμένοι των σπάνιων μαργαριταριών ΤΜC το ξανάφεραν ευλαβικά στα σκοτεινά τους δωμάτια. But I wish that I had ’cause I need you so bad /I should have had one of your children. Και η σπαράσσουσα φωνή της Elizabeth Fraser του έδωσε ακόμα πιο βαθιές διαστάσεις. Why are we so hung up in each others chains? Φαίνεται πως μόνο σε τέτοια σκοτάδια τραγουδίζονται αυτές οι ιστορίες. Oh really my dear I can’t see what we fear, Sat here with ourselves in between us. Τότε οι κλαίουσες κιθάρες, τώρα τα θρηνητικά έγχορδα, δυο οριστικές εκδοχές ισάξιες, ισοδύναμες στο καθηλωτικό τους συναίσθημα. And at the door she can’t say more, than just another day…

Πρώτη δημοσίευση στο mic.gr, εδώ, το οποίο ζήτησε από τους ερωτοπαθείς και ερωτοκόπους συνεργάτες του την επιλογή ενός απόλυτου ερωτικού τραγουδιού, για αδιευκρίνιστους λόγους. Οι καταθέσεις των άλλων, εκεί, με όλα τα σχετικά βίντεο. Στις φωτογραφίες: Roy και Elizabeth, 14 χρόνια μακριά, αλλά πολύ κοντά.