Πανδοχείο

Κλαούντιο Μάγκρις, Δούναβης, εκδ. Πόλις, 2001, μτφ. Μπάμπης Λυκούδης, σ. 507 (Claudio Magris, Dunabio, 1986).

Ίσως μια αρχαιολογία των απορριμάτων και των υπονόμων να μας έδινε μια κρυφή και αντεστραμμένη ιστορία των πόλεων, όπως εκείνη η σπουδαία που μας έδωσε ο Ερνέστο Σάμπατο στο μυθιστόρημά του Περί ηρώων και τάφων.
Αυτός όμως ο κόσμος δεν είναι μόνο ο κολαστήριος εκείνος κοπρώνας που περιγράφει ο αργεντινός συγγραφέας. Ανάμεσα στα απόβλητα και τα κόπρανα αναπηδά η στιλβηδόνα ενός θησαυρού, που κάποια ξωτικά τον αποσπούν από τα σπλάχνα της γης. Στα παιδικά μας χρόνια, όταν ένα μολυβένιο στρατιωτάκι ή το περιτύλιγμα μιας σοκολάτας εξαφανίζονταν μυστηριωδώς, σκεφτόμασταν ότι θα είχαν γλιστρήσει σε κάποια σχισμάδα και από εκεί θα είχαν πάει κάτω, σ’ εκείνη την άγνωστη χώρα….

Στον Αντώνη Σουρούνη