Πλάνα από σελίδες, πλάνες, Δ΄. [Στο πλαίσιο του αφιερώματος της Βιβλιοθήκης της Ελευθεροτυπίας «Κινηματογράφος και Λογοτεχνία»]
Πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι η συνείδηση του θεατή θα πραγματοποιήσει πρόοδο, όταν ταινίες που αγγίζουν τα όρια της πιο κακόγουστης αστειότητας μάς κάνουν πλύση εγκεφάλου επαναλαμβάνοντας διαρκώς ότι οι κοινωνικές δομές μας, οι ιδέες μας για την Πατρίδα, τη θρησκεία, την Αγάπη και τα λοιπά είναι αν όχι τέλειες, πάντως μοναδικές και απαραίτητες; αναρωτιόταν ο σπουδαίος σκηνοθέτης (σ. 55) που ενσάρκωσε την αντιφατική συνάντηση Καθολικισμού και Σουρεαλισμού, μετουσιώνοντάς την σε άσβεστο καύσιμο της καλλιτεχνικής του ύπαρξης. Η σουρεαλιστική σύγχυση της πραγματικότητας αποτέλεσε το ιδανικότερο δίχτυ ασφαλείας για τον αμφισβητία που έπεφτε απ’ τις αγκάλες της πίστης. Ο «αγνωστικιστής ντεσπεράντο», που προτιμούσε να αποκαλείται σκηνοθέτης μεγάλης απλότητας παρά ανανεωτής της κινηματογραφικής γλώσσας, μετέτρεψε σε πλάνα την παρακμή των αστικών αντιλήψεων περί ηθικής, τις νευρωτικές φαντασιώσεις του υποσυνείδητου και κόσμους ολόκληρους φετιχισμών, εμμονών και αρνητικών ηρώων. Στα κινηματογραφικά του ποιήματα η λογική τίθεται συνεχώς εκτός ισχύος και τα όνειρα και οι επιθυμίες έχουν τον ίδιο χαρακτήρα πραγματικότητας.
Το τομίδιο περιλαμβάνει κείμενα των Κ. Eder, P.W. Jansen, H.H. Prinzler, M. Michel, R. Saint-Jean και συνομιλίες με τον σκηνοθέτη.
Εκδ. Πλέθρον, Α΄ έκδ. 1984, Β΄ έκδ. 2003, σελ. 191, μτφ. Μαρία Αγγελίδου [Πρόσωπα και Ιδέες. Κινηματογράφος / 8] [ΚlausEder, Peter W. Jansen, Hans Helmut Prinzler, Manuel Michel, Roxanne Saint-Jean].
Πρώτη δημοσίευση: Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας, τ. 649, 2.4.2010, αφιέρωμα: Λογοτεχνία και Κινηματογράφος (και εδώ).
Πανδοχείο 