Μίνι σιντί (ή EP – άντε πάλι…), αυτοκυκλοφορημένο από τον εκλεκτό Μελώδιο κύριο ονόματι Laurent Girard, που ακολουθεί σχετικά γρήγορα το περσινό του καλλιτεχνικότατο Παλίμψηστο (Palimpse) και το προ πενταετίας Music for the invisible people (2006). Το μικροδιαρκές του δημιούργημα ξεκινά με κάποια Sarah, στην οποία προφανώς οφείλει αυτό το ευμνημόνευτο πιάνο, που σταδιακά ενδύεται υπόκωφα κρουστά και τελικώς ξεδιπλώνει μια δεύτερη κουκλίστικη πιανιστική μελωδία. Το 1011010 κρατάει μόνο τα υπόκωφα κρουστά και τους ψευδοήχους από σύνθι που κάνουν τα πάντα. Όπως τον ήχο μιας κιθάρας που σέρνεται, στο αμέσως επόμενο Penombre. Έχουμε ήδη διανύσει μόνο τρία κομμάτια και ήδη αντιλαμβάνεσαι πως εδώ θα υπνωθείς και θα ξεσηκωθείς μαζί.
Όσο προχωράμε ο ήχος παραμένει ηλεκτρονικός, γοητευτικά αφημένος στις ιδιαίτερες μελωδίτσες του κάθε σύντομου κομματιού, που παιχνιδίζει με τον ήχο και τις δυνατότητές του. Που μοιάζουν τόσο απλές στη σύνθεση και τόσο εύκολες στην καλλιέργεια ευχαριστημένης ακοής. Από τα συνολικά 10 βινιέτες, τα Perihelie και La Bohalle φτάνουν στα υψηλότερα επίπεδα δημιουργικής ηλεκτρονικής μελωδικότητας. Όλα (από τις συνθέσεις ως το περιτύλιγμα) έχουν περάσει από τα χέρια του νεαρού Γάλλου. Ευτυχώς είμαστε ευπρόδεκτοι σε όλα αυτά, μέσα από το Ηλεκτρονικό Μελωδικό του Κουτί, απ’ όπου μπορείτε να σκανάρετε ελεύθερα τους δίσκους του ή να απλώς ακούσετε το κάθε τους κομμάτι ή να διαπιστώσετε έκπληκτοι, όπως εγώ, πως ήδη έφτιαξε κι άλλο δίσκο (Coloribus), ακόμα μεγαλύτερο σε διάρκεια, που περικλείει κι αυτός όλα τα άνωθεν όμορφα. Αν αυτός ο ήχος θεωρείται lo – fi, τότε πρέπει να βρούμε κάποιον όρο που να περικλείει τα υψηλά κατακτήματά του. (8/10)
Σημ.: S/R σημαίνει αυτοκυκλοφορία (self release)
Πρώτη δημοσίευση: mic.gr.
Πανδοχείο 