Το πνεύμα της 4AD βρίσκεται παντού εδώ, στον ήχο, στην ατμόσφαιρα, στη μουσική, στο εξώφυλλο. Αλλά και το σώμα της, ένα απ’ τα τόσα δηλαδή, καθώς ο Pieter Nooten είναι γραμμένος στον χρυσό μητρώο της εταιρείας στο δεύτερο μισό των 80s, τόσο ως φύλαρχο μέλος των Clan of Xymox, όσο και ως έτερο εταίρο του Sleep With The Fishes, αγαστής συνεργασίας με τον Michael Brook, την ίδια εποχή. Ο Nooten άφησε τους Xymox το 1991 μετά το τέταρτο δίσκο τους (Phoenix) διαφωνώντας με τις νέες τους ολισθηρές κατευθύνσεις. Οι ασυμβατότητες πάντως φαίνονταν εξαρχής, εφόσον ο Ronny Moorings εμφανιζόταν ως ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός της μπάντας τη στιγμή που ο Nooten είχε γράψει τα περισσότερα κομμάτια του πρώτου ομώνυμου και τα σημαντικότερα του αλησμόνητου δεύτερου Medusa, ορισμένα μάλιστα σε συνεντεύξεις τα οικειοποιούνταν ο R.M.
Είναι ο τρίτος προσωπικός του δίσκος (μετά το Our Space το 2006 στην δική του I-Rain, που έφτιαξε με την Anke Wolbert των Xymox αλλά δεν περπάτησε, και το Collected στην Twilight), αυτή τη φορά ψηφιασμένος εξ’ ολοκλήρου στο notebook του, σε αυτοπρόσωπη κι αποκλειστική σύνθεση, παραγωγή και μείξη. Στο μεγαλύτερο μέρος του κυλάει ο Nooten που γνωρίζουμε: ατμοσφαιρικός, πιστός στην αιθέρια, σκοτεινότροπη και τόσο ιδιαίτερη ambient που σχολούργησε η 4AD. Μοιράζει σε ινστρουμένταλ, φωνητικά δικά του και γυναικεία.
Στο Ease Away η φωνή του βγαίνει βαθιά μέσα από τις Xymox στοές. Στο The Form to Fall η λεπτεπίλεπτη Ενο-εική ερμηνεία πλέκει όμορφη αμπιεντική δαντέλα. Στο υπέροχο Fading μια υπερευαίσθητη, Συλβιανική φωνή έρχεται κατευθείαν από τις εποχές του Medusa. Αυτό και το Gone, gone, gone (με το εκλεκτικιστικό κύμβαλο 4ADίστικης υφής) αποτελούν τις φωτεινές πυγολαμπίδες του δίσκου. Σε δυο ινστρουμένταλ (Cold Water, Glow) εκτός του γνώριμου ηλεκτρονικού λεπτουργήματος διακρίνονται ελαφρές απωανατολίτικες πινελιές στο έγχορδο.
Νομίζω πως τόσο τα ηλεκτρονικά του όσο και η φωνή του φτάνουν και περισσεύουν, συνεπώς περιττεύουν τα συνηθισμένα γυναικεία φωνητικά που προσγειώνουν τις συνθέσεις σε κάτι πιο γήινο και πατημένο (Everywhere You Are, Darkened Haven). Δεν αρκούν τα θηλυκά χρωμοσώματα για να δικαιώσουν παρουσία εδώ, πόσο μάλλον όταν στο είδος χρημάτισαν και χρωμάτισαν σπουδαίες νεράιδες των φωνών. Κάπως έτσι στο πνευστωμένο Terror of Hearts σπαταλιέται ένα δυνάμει ατμοσφαιρικότατο κομμάτι σε ραδιοφωνικό lounge. Ο Nooten αναφέρει πως εντόπισε τις φωνές αυτές (Susan Bauszat και Renee Stahl – αδυνατώ να τις ξεχωρίσω) στο MySpace, άρα υποθέτω πως το έκανε το ψάξιμό του και προφανώς ήταν οι καλύτερες στο ξεδιάλεγμα. Άρα ίσως καιρός να ξεχάσω τις αλλοτινές μου ιέρειες.
Πρώτη δημοσίευση: mic.gr
Πανδοχείο 