Πανδοχείο

Πολύ θα θέλαμε με κάποιον τρόπο το φετινό Μουντιάλ να στιγματιστεί από τον εξωαγωνιστικό παράγοντα: να καθυστερήσει ας πούμε ένας αγώνας γιατί απεργοί έχουν μπλοκάρει τους δρόμους και δεν μπορούν να φτάσουν στο γήπεδο οι ομάδες. Ή να εμφανιστεί μια εθνική ομάδα με περιβραχιόνια διαμαρτυρίας για τα όσα έγιναν έξω από τα στάδια. Ή να σκοράρει ο Νειμάρ και να σηκώσει μπλούζα έχοντας από κάτω ατάκα «νίκη στους απεργούς». Όμως πολύ δύσκολα θα δούμε τέτοιες καταστάσεις, γιατί όπως προείπαμε όλα έχουν γίνει πολύ τυπικά και προβλεπόμενα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, και δεν υπάρχουν παίκτες που θα τολμούσαν να «ξεπεράσουν τα ποδοσφαιρικά όρια». Δεν υπάρχει πλέον ούτε ένας Σόκρατες να δείξει το δρόμο…

… γράφουν οι συνεργάτες στο συγκινησιακό editorial τους, που συμπορεύεται με τις τρέχουσες ραδιοφωνικές εκπομπές τους Μουντιάλ Αλλιώς και μια οπτική που εστιάζει στη κοινωνική σημασία των αθλητικών στιγμών. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα και από την ταύτιση του μεταξύ Ιταλίας – Γερμανίας ημιτελικού του 1970 με την αμφισβητούσα γενιά του ’60 μέχρι το αργεντινό μουντιάλ του Βιντέλα και την σημερινή τραγική πραγματικότητα στην Βραζιλία, είναι πια αδύνατο να βλέπεις το ποδόσφαιρο ως το συναρπαστικότερο αθλητικό θέαμα και μόνο. Εδώ και ένα χρόνο η Βραζιλία φλέγεται από κοινωνικές διαμαρτυρίες και προς τιμήν τους παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές – είδωλα, όπως ο Ριβάλντο και ο Ρομάριο, παίρ­νουν το μέρος των διαδηλωτών, ενώ ακόμα και εν ενεργεία παίκτες της Σελεσάο (πχ. Νταβίντ Λουίζ, Χουλκ) δείχνουν την κατανόησή τους σε όσα συμβαίνουν εκτός γηπέδων. Η FIFA εδώ είναι ανεπιθύμητη καθώς υποτιμά με τον χειρότερο τρόπο την ζωή των πολιτών. Το Μουντιάλ πλέον έχει αλλάξει οριστικά και αμετάκλητα.

…ειδικά από τη δεκαετία του 90 και μετά, κάθε Παγκόσμιο Κύπελλο, όπως και οι Ολυμπιακοί Αγώνες αλλά και ο Γύρος της Γαλλίας, (επανα)σκηνοθετούνται πλέον σε απόλυτο τηλεοπτικό και σήμερα πλέον μηντιακό – διαδικτυακό περιβάλλον. Ένα επί πλέον πρόβλημα, ίσως το πιο σημαντικό από την υπαγωγή του αθλήματος σε τηλεοπτικό θέαμα, είναι το γεγονός, ότι το ποδόσφαιρο, σε επίπεδο τακτικής, έχει υποταχθεί πλήρως στη σκοπιμότητα των συστημάτων, που συχνά παραπέμπουν στον λειτουργισμό του Πάρσον και τη συστημική θεωρία του Λούμαν…

… γράφει μεταξύ άλλων ο Κώστας Καλφόπουλος σε μια από τις τέσσερις ερωτήσεις που απευθύνονται στους συνεργάτες του περιοδικού και αποτελούν μέρος του Φακέλου Brasil 2014 που δικαιωματικά καλύπτει αρκετές σελίδες του τεύχους. Ο ίδιος συγγραφέας προτείνει μια εντεκάδα ελληνόγλωσσων και ξενόγλωσσων μουντιαλικών αναγνωσμάτων (τα δυο ελληνόγλωσσα, των Μονταλμπάν και Perryman παρουσιάσαμε παλαιότερα εδώ και εδώ). Περιλαμβάνονται κείμενα που παρουσιάζουν με ποιο τρόπο το Παγκόσμιο Κύπελλο θα επιβαρύνει το περιβάλλον, με ποιο τρόπο δεν ανορθώνει την οικονομία της Βραζιλία κ.ά.

Πιστεύουμε σε έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο χωρίς παγκοσμιοποίηση, εμπλουτισμένο με τις πολιτιστικές διαφορές και τα έθιμα των ανθρώπων. Γι’ αυτόν τον λόγο, θέλουμε να στηρίξουμε τον αγώνα σας και είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε για τα ιδανικά σας που είναι και δικά μας…

…έγραφε σε επιστολή του προς τους Ζαπατίστας ο Χαβιέρ Ζανέτι, αυτός ο σπουδαίος Αργεντινός αμυντικός της Ίντερ που μόλις πριν ένα μήνα κρέμασε τα παπούτσια του. και το προς τιμήν του δισέλιδο μας γνωρίζει μια σε πολλούς άγνωστη πλευρά του. Εκτός από τις πολιτικά «ορθές» του επιλογές – διευθύνει ίδρυμα για παιδιά χτυπημένα από τη μοίρα στην Αργεντινή, είναι πρεσβευτής των Special Olympic sκαι των χωριών SOS Children’s Villages στην πατρίδα του – ο Ζανέτι έχει σχετιστεί με το κίνημα των Ζαπατίστας. Όταν τον Ιούνιο του 20044 έγινε η γνωστή επίθεση των παραστρατιωτικών στο χωριό Caracol de Oventicμε αποτέλεσμα την καταστροφή του, ο Ζανέτι φρόντισε να μεταβεί εκεί ο Bruno Bartolozzi, γενικός αρχηγός της Ίντερ προσφέροντας υλικά για τη ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων σπιτιών, ασθενοφόρο, αθλητικό υλικό κλπ. Σε μια σουρεαλιστική του απάντηση, ο Υποδιοικητής Μάρκος προσκάλεσε την ομάδα της Ίντερ σε φιλικό με μια επίλεκτη εντεκάδα των Ζαπατίστας και διαιτητές τους Μαραντόνα, Βαλντάνο, Αγκίρε και Σόκρατες. Ο αγώνας τελικά δεν έγινε, αλλά ο Μάρκος έστειλε στην GazettadelloSportκαι ευχαριστήρια επιστολή στον Ζανέτι ξεκινώντας το μήνυμά του με μια παράφραση: Hasta La Victoria Inter…

Έχουν συμβεί πάρα πολλά από την εποχή που ο Πιερ Πάολο Παζολίνι έγραφε πως το ποδόσφαιρο αποτελεί την τελευταία ιερή παράσταση των καιρών μας, κατά βάθος μια ιεροτελεστία, τη μοναδική που έχει απομείνει όταν οι άλλες ιερές παραστάσεις, από το θέατρο ως τη θεία λειτουργία έχουν χάσει το αρχικό τους περιεχόμενο. Σήμερα περισσότερο από ποτέ το ποδόσφαιρο συνδέεται με την κουλτούρα του σώματος, ένα από τα στοιχεία που αναδεικνύει η εικαστική έκθεση F is For Football.

Τα υπόλοιπα θέματα: Groundhopping: Από την εξωτική Καλιφόρνια στο βιομηχανικό Τορίνο. Φωτογραφικό οδοιπορικό στις «ακτές» της Πειραιώς. 20 λεπτά στο Ράκερ Παρκ του Χάρλεμ: το ταξίδι ενός πιτσιρικά από την άλλη άκρη των ΗΠΑ για ένα μονό στο πιο διάσημο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ της Νέας Υόρκης. Ο επαγγελματίας μπασκετμπολίστας είναι η βιτρίνα του μαύρου σώματος. Ici c’ est Paris: Συζήτηση με μέλη του VirrageAuteil της PSG. Graig Hodges: στην ελίτ των σουτέρ και στην πρώτη γραμμή των αντιπολεμικών διαδηλώσεων στην Αμερική. Μια ματιά στο αμερικάνο soccer: συνέντευξη με τον Αλέξανδρο Κιτρόεφ. Και μετά το Μουντιάλ, το Μουντομπάσκετ: 5 ερωτήσεις σε 4 (μπασκετικούς) αναγνώστες μας. 84 χρόνια για 87 λεπτά: Λαίλαπας Χίου εναντίον Καρσίγιακα. Το espectáculo των Dracs της Μπαρτσελόνα και η μπασκετική κόντρα Μπάρτσα – Ρεάλ.

Είναι εμφανές ότι ετούτο το απολαυστικό και τροφοδοτικό της σκέψης τριμηνιαίο περιοδικό «για το κοινωνικό και πολιτικό νόημα των σπορ, την εμπειρία του γηπέδου, την οπαδική κουλτούρα και τον κόσμο της κερκίδας» φωτίζει και τις πίσω πλευρές του αθλητισμού, χωρίς να ξεχνάει λεπτό την αιώνια μαγεία του [76 σελ. μεγάλου μεγέθους]

Εισητήριο: http://www.humbazine.gr.

Πρώτη δημοσίευση: Mic.gr / Βιβλιοπανδοχείο, 160 / Μουντιάλ εντός και εκτός.